Γυρίζω πίσω
Ώρα μου ήτανε θαρρώ
Ήρθανε να με πάρουν φίλοι απ’ το σπίτι το φοιτητικό
Και δρόμο πήραμε για πάτρια εδάφη
Όλοι
Εγώ και τέσσερα παιδιά που μεγαλώσαμε μαζί
Και τ’ αγαπώ πιο πολύ από μένα
Γιατί θυμίζουν το καλύτερο εγώ μου
Εκείνο το εγώ που σχεδόν δεν έχω
Γιατί μαζί τους είμαι «εμείς»
Η μια κοιμάται δίπλα μου
Μ’ αυτή μιλάω λογικά
Και κάνω ψώνια
Και λύνω μαθηματικά
Η άλλη πίσω μου παίζει παιχνίδια ηλεκτρονικά
Μ’ εκείνη τραγουδώ τραγούδια ξενικά
Γνωρίζοντας απ’ έξω κάθε στίχο
Και κάνω κοπάνες σε φυσική και γαλλικά
Ο νεαρός στη μέση αποκοιμήθηκε με μάτια ανοιχτά
Όπως πάντα
Εκείνος μου είναι πιο οικείος
Πάμε διακοπές μαζί
Και μοιραζόμαστε την ίδια θέση στον εξώστη
Στο θερινό το σινεμά της γειτονιάς
Πετώντας πέτρες και χαλίκια στο γκρεμό από κάτω
να νιώσουμε τη διαφορά Γης κι ουρανού
Τέλος, ένα κορίτσι που ξέρω απ’ τα 12
Κι είναι δικό μου κάπως
Είναι γλυκό και κλαίει πάντοτε με λόγο
Γελάει δυνατά και χάνεται σε υπνωτικές κραιπάλες
Μα έχει ωραίο όνομα ανάλογα την εποχή
4 μου είναι αρκετοί για απόψε
Κι αν η Σαλόνικα τους έκλεψε
Τα Χριστούγεννα θα μου τους φέρουν πίσω
Κοιμηθείτε γιατί έχουμε ακόμα δρόμο
Μάλλον θάλασσα
Μα είστε δικοί μου και δε θα αφήσω κανένα Ποσειδώνα να σας πάρει μακριά
Γαλήνιο το ταξίδι μας παιδιά μέχρι να δούμε Κρήτη
Μέχρι να δούμε μάνες και σπίτια πατρικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου