στον Άγιο Λουκά
Δευτέρα μεσημέρι
φιλώ εικόνες και παρακαλώ
ούτε κι εγώ ξέρω για τι
για μιαν ύφεση
σωστά ύφεση· ασθενειών
κι όχι άφεση αμαρτιών
ζητώ
γιατί εκείνη έχει ήδη θέση στον Παράδεισο
κι εγώ αιώνιος σκλάβος σε αυτήν την αναθεματισμένη γη
δε θα χρειαστεί ποτέ να αφεθώ
προσεύχομαι άχαρα
γιατί πότε δεν έμαθα σωστά
πώς να ζητώ κάτι από το Θεό
η μαμά μου μου έμαθε να δουλεύω σκληρά
γι’ αυτό που θέλω· γι’ αυτά που θέλω
μα πώς δουλεύεις σκληρά για να ξεπλύνεις μια λευχαιμία;
πώς κάνοντας λεφτά, μειώνεις τα λευκά;
και πώς αυξάνεις την αιμοσφαιρίνη απ’ το πουθενά;
παρακαλώ λοιπόν
για την ύφεση
εκείνη την ύφεση που θα είναι λαμπρή και θα κρατήσει χρόνια
και χρόνια
και χρόνια
μετά την εφ σι αρ
και δε θα χρειαστούμε βενετοκλάξ
ούτε ιμπρούτινιμπ
ούτε τα συναφή
(ελπίζω)
