ήρθε ο καιρός που οι αλεπούδες περπατούν πάνω στο φράκτη ανενόχλητες
πάνε από αυλή σε αυλή
λιάζονται στο φρεσκοκομμένο γρασίδι ή σε έρημες ταράτσες
το τρίχωμά τους πιο όμορφο και λαμπερό απ' του ηλιοβασιλέματος
του ηλιοβασιλέματος
εκείνα τα ζεστά στη Γρανάδα και στη Μάλαγα
ένα παγωμένο στη Νορβηγία
τα ελαφροντυμένα καλοκαιρινά στα νησιά
και πιο παλιά
εκείνα της Αθήνας μας
το αρχικό, ρομαντικό ροζ
το πορτοκαλί και το κόκκινο μαζί
το χρυσαφί σου
τα πύρινα χρώματα της νεανικής αγάπης
σε υπόγειο σινεμά
πριν χρόνια
γνώρισα τον κόσμο
δίπλα σου
έξι ώρες
χίλια συναισθήματα
έξι ώρες
δύο ανθρώπινα μυαλά να ερωτεύονται
και τέσσερα χέρια να γυρεύουν να βρεθούν μες στα σκοτεινά
έξι ώρες με διαλείμματα
τόσες αφίσες με πενήντα λεπτά
οι κατηφόρες και οι ανηφόρες
από το άστυ στα προάστια
οι σιωπές
τα φώτα μιας λεωφόρου που χτίστηκε για να την περπατάμε μαζί
ήρθε ο καιρός της νοσταλγίας
και της ακύρωσης πτήσεων
και αναθεωρήσεων της ζωής μας όλης
κάποτε νόμιζα -ασφαλώς λανθασμένα
πως θα είμαι πάντα εκεί
εκεί που όλοι οι άνθρωποι της ζωής σου καθόμαστε χαρούμενοι μαζί
σε ένα ολοστρόγγυλο κύκλο
και συζητάμε χαμογελαστοί πόσο σ' αγαπάμε και πού θα πάμε διακοπές το καλοκαίρι
τώρα ξέρω πως τα έξι πιο σημαντικά μου χρόνια ήρθαν στο τέλος τους
και πως το να συνθλίψω το κεφάλι μου στον τοίχο βγάζει απόλυτη λογική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου