γυάλινα

«Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά
δε θα πει πως η αγάπη πέθανε»

μπουμ
ο πρώτος χτύπος
αίματα στην πλατεία
κραυγές βγαίνουν από τα στόματα των περαστικών που απότομα σταμάτησαν

ένας λιγότερος

σιωπή

δυό σκυλιά πλησιάζουν
μυρίζουν
γλείφουν ένα άχρωμο πια χέρι ενός άψυχου πια σώματος

στην δεξιά τσέπη ένα ατσούμπαλο διπλωμένο σημείωμα
στο αριστερό χέρι κάτι κρατημένο σφιχτά

θα διαβαστεί;
θα προσεχθεί;

θα νοιαστεί κανείς πριν τη δύση

ποιος ξέρει;
μόνο ο ιατροδικαστής.

μία συνηθισμένη ημέρα πριν μια γενέθλια ημέρα
μια ανάσα πριν τα είκοσι εφτά
δυο μάτια πια κλειστά
που δε θα ξαναδούν κανένα ηλιοβασίλεμα