μπα. όχι.

Ίσως πέρασαν χρόνια
Κι ίσως γράφτηκαν αρκετές λέξεις στις λευκές σελίδες
των άλλοτε μόνο δικών μας σωμάτων

Κι όμως οι φωνές είναι πάντα οικείες
Και τα χαμόγελα ντροπαλά ειλικρινά

Τέσσερις κοιλότητες που χτυπούν ρυθμικά
Και τέσσερις χρονικές ενότητες που ήρθαν σε τέρμα

Πριν το μεσημέρι της Δευτέρας
Πριν την αρχή του ‘19
Πριν πληγωθεί η Αγγλία
για μια ανωριμότητα

Καλάχρι

Φέτος δε θέλω δώρα
όχι ακριβά, όχι μεγάλα, όχι τόσο χρήσιμα
Θέλω αυτά τα πραγματάκια
τα πώς τα λένε
χιονόμπαλες
γυαλιστεροί ψεμοκρύσταλλοι σε διαφανές υγρό να πεφτούν απαλά σε ένα μικρό πράσινο έλατο που θα φωνάζω Γιωργάκη

Ύστερα μια κάρτα
που θα ανοίγει με μπούμπη και
θα κλείνει με σ’αγαπώ.

Φετος τα Χριστούγεννα
θέλω να σε δω
στο μετρό
της Αθήνας
μια Παρασκευή
και να περνούν οι ώρες σαν νερό
γιατί
σ’αγαπώ
και
σ’αγαπώ.

τηλέφωνο

Στο σπίτι μας υπάρχουν κανόνες
Κανόνες ώστε να λειτουργούμε όλοι σαν ρομπότ

"Μην παίζεις με το κινητό σου"
"Μη μιλάς πολύ για τη δουλειά"
"Μη γελάς δυνατά"
"Μην κάθεσαι με τα ρούχα σου στο κρεβάτι"
"Μη βγαίνεις με άλλους"

Κανόνες για να είναι εκείνη χαρούμενη.
Κι αν σε βρει ένοχο,
μην τολμήσεις να τ' αρνηθείς.
Θα σε διώξει απ' το σπίτι.
Ζήτα συγγνώμη•
μία φορά.
Αν το επαναλάβεις, θα εκνευριστεί ακόμα περισσότερο.

Οι κανόνες που έχουμε σπίτι μας
θυμίζουν μασκαρωμένη δικτατορία
Κι εκείνη όσο μεγάλωνει,
με τρομάζει πιο πολύ.

"Συγγνώμη. Δε θα ξανασυμβεί. Καληνύχτα."

Το πάρκο του κρυστάλλινου παλατιού και τα μπουμ μπουμ.

Δε μου μείνανε εχθροί
Μου έμεινε μόνο ο εαυτός μου

Να ξέρω όλα τα Όχι και τα μη
Κι αντί να ακολουθώ τη λογική
Ακούω μια χαζή φωνή που λέει ναι

Σε τι;

Βουτά γιατί η βάρκα σου βουλιάζει
Φύγε γιατί το τέρας που έχω μέσα μου ουρλιάζει• δυνατά
Κρύψου γιατί έρχεται μπόρα κι είσαι κάπως γυμνή.

Τα πυροτεχνήματα και τα βεγγαλικά
είναι για το Πάσχα
έλεγε ο παππούς μου
Αλλά εδώ τα γιορτάζουν Νοέμβρη
εξαιτίας ενός κάποιου τύπου.

Δε χρειάζεται να μοιραστούμε κανέναν ύπνο
αφού στον ξύπνιο
Θα 'μαστε πάντα χωριστά. 

BH

Δε μπορώ να γυρίσω πίσω.

Τότε ήμασταν εμείς.
Τώρα είσαι εσύ κι εκείνες
και κάπου σε άλλο πλάνο, εγώ.

Δε θα παλέψω γι'αυτά που έχασα
γιατί κάποτε όχι μόνο τα είχα
αλλά τα χάρηκα.

Τα κοινωνικά κενά μένουν κενά
μα η καρδιά δεν αδειάζει
για να γεμίσει με ξένους

Πάντα χαρά
και πάντα ζωή.

Δεν πειράζει. 

γαριδογαμώτο

σκατά.

γιατί έφυγες αργά απ' τη δουλειά
κι ήταν όλα δύσκολα σήμερα

ένας άνθρωπος δίπλα σε ένα άγαλμα
περιμένει κρατώντας ένα γενέθλιο μπαλόνι
αντί για επετειακό

7

χυμός μήλου και ρούμι
ένα pinot noir

ένας καυγάς
όπως πάντα
όπως τότε

ποτέ ξανά tapas

σκατά. 

Ο ενθουσιασμός του να σε βλέπω και της αδημονίας του να σε δω.

Στο Σαν

πίνω μπύρες

ενίοτε

ή παίζω ποδοσφαιράκι 

γιατί η γεύση του αλκοόλ θυμίζει τα 21 μας χρόνια

Ύστερα χιόνια σε μια χώρα ξένη 

Ξέρεις πριν έρθουν τα Χριστούγεννα

θα σπάσω

και στην αδερφή σου θα ξεσπάσω
λέγοντας τα πάντα
με το μι και με το ζήτα.

Στης μάνας μου τον ώμο θα κλαφτώ

Και πριν πω καλημέρα σε δύο αγαπημένους Γιώργηδες,

θα ψιθυρίσω το όνομά σου. 

thalassophile

Παλίρροια

Μανιασμένα κύματα να σκάνε στα βράχια που δεν περπάτησες ακόμα 

Όστρακα κάποιας συλλογής κάποιου ρομαντικού 

Στο Χέιστινγκς υπάρχει ένα ψηλό κάστρο 

Δε θα τ' ανέβαινες ποτέ με τελεφερίκ 

Όχι εσύ 

Θα σκαρφάλωνες  στην κορφή κι ύστερα λαχανιασμένη, θα έβρισκες μια γωνιά για να καθίσεις να διαβάσεις το βιβλίο σου

ήρεμα 

Γύρισε εκείνη.

Το είδα.

Eff you!

Επιτέλους είμαι έτοιμη να σου πω
εκείνο το αντίο
που δάγκωνα τη γλώσσα μου και μάτωνα τα χείλη μου ώστε να μην κατορθώσω να αρθρώσω
καιρό

Τώρα ξέρω πως με ζητάς μονάχα καλοκαίρια
και πάλι τότε όχι με σιγουριά
Θες τρυπημένα κορμιά
Σ' αρέσει η γεύση του μετάλλου που κρύβεται στα σκουλαρίκια
Σ' αρέσει να χώνουν τα βρωμέρα τους χέρια μες στο στόμα σου
Σ' αρέσει η βαριά, αντρική φωνή κι ο ανεκπαίδευτος εγκέφαλος
Σ' αρέσει ίσως που σε πηδούν με στραπόν
Δεν είναι;

Δε χωράμε πλέον στο ανέκδοτο που λες ζωή σου
ούτε εγώ, ούτε τα παραμύθια μου
Τα φιλιά μου είναι για πέταμα
κι όσο για τις αγκαλιές μου, καλύτερα να μου 'κοβαν τα χέρια

Δεν είμαστε εκείνα τα όμορφα κουτάλια του '14
Γίναμε αιχμηρά μαχαίρια
κι αν δε με σκοτώσεις μ' αυτά που κάνεις
τότε θα σε αποτελειώσω με ευχαρίστηση με αυτά που θα πω.

Αντίο.
Χαίρετα μου το φρικιό.

ό,τι δεν ονειρευτήκαμε τότε

λοιπόν,

σκέφτηκα τα πάντα

και τα πάντα βγάζουν νόημα

θυμάσαι το χωρισμό της αδερφής σου;

έτσι κι εγώ

σε ρωτώ

βλέπεις αυτό και λες ότι δεν είσαι ερωτευμένη;

Δεν έχω τόσα να σου πω πια

ίσως

μετά από έξι χρόνια

έχω να σε ζεστάνω στα χιόνια

όμως

και για της καρδιάς μου το ρυθμό

το ροζ

να σε γνωρίσω στους φίλους

απ' την αρχή

να ξεκινήσουμε μια ζωή

για τον Κρίστοφερ και την Ηλέκτρα

όμως όχι

μιζ

είμαι έξω με την αδερφή σου
κι ερωτεύομαι
μέσα από εκείνη
τα σγουρά μαλλιά σου
και τα καστανά σας μάτια

ύστερα βλέπω τις οικογενειακές φωτογραφίες
κι απορώ
για την ομοιότητα

όσο κι αν αρνούμαι
αυτό
που είναι πασιφανές
τόσο
θα μεθάω στο άκουσμα
εκείνου
του ονόματος
με τα τρία γράμματα

fc

Με νευριάζεις τόσο
και χαϊδεύω το χέρι σου για να ηρεμήσω

Στο λεωφορείο σιωπηλές
κι έξω από το σπίτι θέλω να βάλω τις φωνές
δεν είναι ώρα για αγκαλιές και χειραψίες

Κάθομαι στο παράθυρο πότε της Τζιλ, πότε της Ισαμπέλ
κοιτώ απέναντι
και μιλώ στον αέρα
λόγια του αέρα

Σου δίνω μια όμορφη κατάφαση
κι αρθρώνω μια ντροπαλή ερώτηση
μόνο και μόνο
και να ακούσω εκείνη την άσχημη άρνηση που με τρομάζει
για το ποια είσαι
ποια είμαι
και τι ήμασταν
-αν ήμασταν.

4-3

Μένω ξύπνια για να σε δω
και καθυστερώ στα ραντεβού μου με τους άλλους

Σου φέρνω τριαντάφυλλα
ευχαριστώ για τέσσερα χρόνια
κι ανυπομονώ για άλλα τόσα

Ύστερα στο μπαρ σου δίνω από τη μπύρα μου
και μένω σιωπηλή καθώς μιλάς με αγνώστους και κλασσικά ξεχνάς να με συστήσεις

Μη μου κρατάς το χέρι όμως
μη μ' ακουμπάς το πόδι
όχι απλά γιατί έχεις πιει

Άσε την Τάμζιν να γεμίζει τις μέρες μου
εκείνες που με περίσσεια χάρη αδειάζεις εσύ.

safety net

θέλω να γίνω εκείνο το δίχτυ
που θα πέφτεις πάνω
και θα νιώθεις πιο πολύ εγώ παρά εσύ

να γυρνάς σπίτι χωρίς να με φιλάς
αλλά να μ'αγκαλιάζεις σφιχτά
γιατί μ' αγαπάς
γιατί είμαστε για πάντα

να φοράς τα ρούχα μου
απλά γιατί
και να φορώ τα δικά σου
γιατί απλά

θέλω να γίνω η σιγουριά σου
ή αστερίας στο βυθό πισίνας

giraffe

είθε οι Τρίτες μας να'ναι σα μικρές Πέμπτες

με χαμόγελα και καρότσια

να τρώμε μεσημεριανό

πλάι στο Τάμεση

καθώς ταΐζουμε το μικρό

"Αγαπώ το Παρίσι.

αλλά

αν μου χάριζαν το Παρίσι και μου στερούσαν εσένα

θα γυρνούσα με χαρά και λύπη στο Λονδίνο μαζί σου."

danish girl

ήρθε από τη δανία και είναι δανική

μικρή αυτή μα μεγάλη η αγάπη

και μιλούσαμε όλο το βράδυ για έρωτες

κι ήρθε το πρωί κι έπρεπε να φύγει

καληνύχτα.

acutely ill

ρίχνω κορεσμό
πήρες το οξυγόνο
κι αναπνεύω ρηχά και γρήγορα
και είμαι μπλε
μέσα και έξω

πέφτει η πίεση
άφησες ανοιχτές πληγές
κι αιμορραγώ
χωρίς τελειωμό
χωρίς έλεος

κάνω πυρετό
έβαλες φωτιά
σε ό,τι χάρτινο
βρήκες
στα γράμματά μας

ανεβάζω σφυγμό
αφού ακόμα
προσπαθώ
με άδοξα ταχύ ρυθμό
να αναστήσω το εγώ
που σκότωσες

μανία• η μίζερη ζωή μου έγινε σήψη

για x2

για εσένα
που έκανες όχι και λίγα
μα πάντα προσπαθούσες για πολλά

τα χέρια ακόμα μυρίζουν χλωρίνη
γιατί όλα στο σπίτι σου είναι πάντα καθαρά
κι όλα είναι άσπρα

για εσένα
που αγκαλιάζεις σφιχτά
κι ύστερα μου κάνεις ταπ ταπ στην πλάτη

σκεπάζεις τα ψωμιά ή τα κουλούρια με πετσέτες
γιατί πρέπει να φουσκώνει η ζύμη
για να γίνουν αφράτα

κάνεις μπάνιο τα παιδιά σου σε λεκάνες
και ρίχνεις τα ζουμιά στον κήπο να ποτίσουν οι ελιές

για εσένα
που αγοράζεις τον καφέ σε κουβάδες
και φοβάσαι τους γκρεμούς και τη θάλασσα

σταυρώνεις τρεις φορές τους οδηγούς
και γεμίζεις με φαΐ το πορτ μπαγκάζ τους

για εσένα
που έχω το όνομά σου
και καθόμουν ή κοιμόμουν στην ποδιά σου
για χρόνια

για εσένα και για εκείνον

ξες

χύσε
λίγο καφέ στα σεντόνια

ακούμπα με μετά
αφήνοντας σημάδια στο σώμα

μίλα βρώμικα
για το σεξ που δε θα κάνουμε ποτέ

ύστερα

κρύψου
μέσα σε ένα βιβλίο

κλείσε
μάτια και αυτιά
να μην ακούσεις
τα σ' αγαπώ μου
όπως θα ήχουν
βαριά

οι τραχειοστομίες μου θυμίζουν εσένα

και τώρα σπουδάζεις μικρούλι

τώρα φυτεύεις δέντρα

τώρα καπνίζεις λίγο και πίνεις πολύ

τώρα μακραίνεις τα μαλλιά σου

τώρα δε θες να πίνουμε καφέ μαζί ούτε να διαβάζουμε βιβλία

τώρα μου προσφέρεις τα καρέλια σου

τώρα η μπλούζα του δεινόσαυρου σου χαλάει

τώρα πας Ελλάδα για τρεις μέρες

τώρα δε μιλάς για συναισθήματα ούτε θες να ξέρεις γι αυτά

τώρα γράφεις στο μόλεσκιν

τώρα κοιμάσαι σε λάθος μεριά

τώρα

τότε

πάντα

ποδήλατο

Ποιο κίτρινο ποδήλατο
ποιο πράσινο
θα περιμένω
αν δεν περιμένω το δικό σου;

Ποια κόκκινη ζωή
ποια χρωματιστή
θα περιμένω
αν δεν περιμένω τη ζωή σου;

Ποιο κόκκινο φιλί
ποιο βαθύ (κόκκινο)
θα περιμένω
αν δεν περιμένω το φιλί σου;

Ποιο σκούρο μπλε μαζί
ποιο θαλασσί
θα περιμένω
αν δεν περιμένω το μαζί σου;

Ποιο καφέ
αν καφέ δεν περιμένω να νιώσω το κορμί σου
επάνω στο δικό μου κορμί;

quarter life crisis

Ζωή·
τι είναι ζωή και τι μη;
και γιατί ονομάζετε τη μη-ζωή
θάνατο, άνθρωποι;

Υπάρχοι λίγοι
ίσως μετρημένοι
στα δάχτυλα ενός χεριού
οι οποίοι τη μη-ζωή ονομάζουν
προσμονή.

Εγώ λοιπόν δεν είναι ότι δε ζω
εγώ δεν πεθαίνω
εγώ προσμένω
εκείνη τη ζωή που ονειρεύτηκα
μαζί σου

Μαζί σου
μαζί
σου.

fix

εσύ
δεν έρχεσαι ποτέ καλοκαίρι
και ποτέ στη σωστή πόλη

με συναντάς σε λάθος μέρη
και μου σκας εκείνο το όμορφο χαμόγελο
κι ύστερα εκείνο το θέλω-να-σε-φιλήσω βλέμμα

κι εγώ χώνομαι στο δερμάτινο μπουφάν σου
περιμένοντας να πεις κάτι τόσο τρελό
όπως "αύριο θα φύγουμε μαζί"

αντί γι'αυτό με πας για παγωτό
και περπατάμε στα στενά που αγαπώ και μισείς
γιατί η Αθήνα έχει καλύτερα
και μιλάμε για τότε που όλα ήταν μπορντώ μεταξύ μας και μου άφηνες σημάδια στο λαιμό και για τις ταινίες που ποτέ δεν είδαμε

εζα

μικρή
τα πήγαινα χάλια με τις μετοχές

έγραφα
πρηζμένη
τσαντιζμένη
γελαζμένη
μεταχειριζμένη

καθώς αυτό άκουγα

η δασκάλα επέμενε να εξηγεί
πως άδοξα ακούγεται ζήτα το σίγμα πριν το μι
αλλά δεν πρέπει να με ξεγελά
ούτε να αποτυπώνεται έτσι γραπτά
τα λάθος σύμφωνα

εμένα όμως με πρόδιδε εξ αρχής εκείνη η αγάπη για το ζήτα
το αργότερα ζήτα σου

when harry met sally

χωρίσαμε το κρεβάτι στη μέση

στα δεξιά εγώ

στα αριστερά κενό

γυρνάω εύκολα ζερβά

πλακώνω το κακό μου χέρι

και με το καλό

αγκαλιάζω την ιδέα σου

ακόμα φοβάμαι

μην κουνηθώ πολύ

μην περάσουν τα πόδια μου

τη διαχωριστική γραμμή

και σε ξυπνήσω

ελέγχω την αναπνοή μου

αυστηρά μικρές εκπνοές με σουρωμένα χείλη

γιατί ενίοτε αναπνέω βαριά

πολύ βαριά

όταν είσαι δίπλα μου

και μιλώντας για όρια

εμείς δεν είχαμε ποτέ

γιαυτό μάλλον

τα χάσαμε όλα

ολυζήλεια

γυρνάς και γελάς σε μία φάτσα τρύπια
piercings σε μέρη αντιαισθητικά
κοντά μαλλιά και ασχήμια
κι ύστερα ανοίγει το στόμα
αντικρύζεις κίτρινα δόντια,
ακούς φωνή βαριά απ'τα τσιγάρα

εσύ αυτό το έκτρωμα φιλάς τα βράδια
κοιμάσαι άγαρμπα δίπλα του,
το θαυμάζεις τυφλά,
τρίβεις τα σακατεμένα του πόδια

κι εγώ περιμένω να δω φως στο παράθυρο
χωρίς λόγο

Nat

θα σε φωνάζω Ναταλί

και θα μου λες ότι οι Τετάρτες είναι δικές μας

κι επειδή η μαμά σου ήταν νοσηλεύτρια

αγαπάς το επάγγελμά μου και ξεχνάς τους δικούς σου αλγορίθμους

κι οι κόρες σου ήταν διεσταλμένες όλο το βράδυ

toryl

δάχτυλα
πάνω στο σώμα μου
εξερευνούν
γωνίες, ευθείες και καμπύλες

δάχτυλα ξένα
την πρώτη φορά
τι τα κρατά απ' το να γίνουν γνωστά άραγε;
μια δεύτερη συνάντηση

ένα ορθογώνιο παράθυρο κοιτώ
μα κανείς δε βγαίνει
σημείο ζωής κανένα
πέρα από κάτι πράσινες κουρτίνες που ανοιγοκλείνουν άτακτα

τότε είχα γιορτή
τώρα γενέθλια

θα δείξει

But your love is my favourite song

ανοιχτές πληγές

και ο φαρμακοποιός

αντί για ιώδιο

σου δίνει απροκάλυπτα

αλάτι

πλασσάρει δύο μαλακίες

ένα· είναι πολωνικό

δύο· είναι ορυκτό

κι εσύ το αγοράζεις

λέγοντας δέκα φορές ευχαριστώ

σπίτι

χαρούμενος

βάζεις ο ίδιος

αλάτι στις πληγές σου

κι όσο βογγάς

τόσο σκέφτεσαι πόσο έξυπνη αγορά

και πως μάλλον

σύντομα

ούτε οι ουλές δε θα φαίνονται

ποιες ουλές;

στους πεθαμένους

μόνο τα κόκκαλα μένουν στην κάσσα

κι αυτά πάνε άκλαφτα

σε ανθρώπους σαν

κι εμάς

heartbroken

δε θέλω τίποτα
από σένα

Κάθε ποίηση
γείωσες πεζά
κάθε έμπνευση
σκότωσες αμίληκτα

Τώρα θέλω να βγω
πέρα από αυτή τη γη
θα ερωτευτώ
κάτι απλό
αυτή τη φορά
δε θα μπερδέψω το μυαλό μου
οι ευθείες θα είναι ευθείες
και θα αποφεύγω κάθε στροφή
αφού δε ξέρω τι υπάρχει
πέρα από αυτή

Κι εσύ θα μείνεις στεγνή
ίσως ανέραστη,
κρεμαστείς απ'το ταβάνι
για να ψυχαγωγήσεις τον εαυτό σου

κι εγώ θα γελάω
κι εκείνοι θα γελούν
που άφησες τα νόστιμα φαγητά
και τα καμμένα
να φύγουν
ανορεξικές αξίες που δε θα καταλάβω ποτέ

Εικοσιπέντε κι ακόμα ρηχή
εικοσιπέντε κι ακόμα φοβάσαι την αλήθεια
εικοσιπέντε κι ακόμα ονομάζεις τα ψέματά σου αλήθεια.

Είτε την πεις Μαρίνα, είτε Ρεμπέκα, είτε Τζιλ,
είτε τρομάξεις, είτε κλάψεις
είναι η σιωπή σου που προδίδει την ασχήμια σου.

εσύ;

ερωτήσεις έτσι διατυπωμένες που

ερωτήσεις ήδη απαντημένες

απαισιόδοξα

ποιος ερωτεύτηκε ποιον;

ποιος είναι ακόμα ερωτευμένος;

βλέμματα χαμένα σε ορίζοντες πιο γαλάζιους κι από τα μάτια εκείνου του κοριτσιού

ψέματα κρυμμένα σε κελάρια με κρασί πιο βαθυκόκκινο κι από το ζωηρό αίμα στις πληγές του νεαρού που έπεσε με το ποδήλατο

κι αν δε σε δω στο μετρό,

τι θα περιμένω όσο οι άλλοι περιμένουν το συρμό;

μυρίζει άνοιξη και βράζει στα στήθη των φοιτητών η νιότη

λίγη δροσιά λείπει από την νύχτα αυτή

λίγο εσύ λείπει από το εγώ μου

απόψε

φιλιά στο μέτωπο ή στη μύτη

the crumbs of your "love"

με ψίχουλα
ζουν μονάχα
κάτι ταπεινά σπουργίτια
κάπου στην ανατολική Ευρώπη
απόγονοι σπουργιτιών γεννημένων εποχής ΕΣΣΔ

Ούτε τα τωρινά σπουργίτια,
ούτε -πόσο μάλλον- εμείς
οι σύγχρονοι, ματαιόδοξοι Ευρωπαίοι
ζούμε με ψίχουλα πια.

Έχουμε ευήλιο κι ευάερο ρετιρέ στο κέντρο
ετήσια κάρτα στο μετρό
εξοχικό σε επαρχίες τύπου Τοσκάνης
και μια υπηρέτρια καθαρίζει το σπίτι κάθε Τρίτη και Παρασκευή.

Έτσι, καταλαβαίνεις
γιατί λέμε όχι στην αγάπη σου.

Εμείς οι νεο-ευρωπαίοι εραστές
δε ζούμε με ψίχουλα πια.

be the morrissey to my smiths

"άσε με να πάρω αυτό που θέλω·
απόψε"

αυτό είπα
κι αυτό έκανα
αφού με άφησε να το κάνω
φυσικά.

συναίνεση·
η αιώνια πάλη
τα δικά σου θέλω να είναι και τα θέλω κάποιου άλλου
εκείνου του άλλου
αλλιώς
μονόπλευρα
οι επιθυμίες δεν υλοποιούνται.

τύλιξε το δώρο
κοίταξε τον άγγελο
ήπιε τζιν

εκείνο το βράδυ
δεν υπήρξαν αντιστάσεις

εκείνο το βράδυ
δεν υπήρξαν αναστολές