fc

Με νευριάζεις τόσο
και χαϊδεύω το χέρι σου για να ηρεμήσω

Στο λεωφορείο σιωπηλές
κι έξω από το σπίτι θέλω να βάλω τις φωνές
δεν είναι ώρα για αγκαλιές και χειραψίες

Κάθομαι στο παράθυρο πότε της Τζιλ, πότε της Ισαμπέλ
κοιτώ απέναντι
και μιλώ στον αέρα
λόγια του αέρα

Σου δίνω μια όμορφη κατάφαση
κι αρθρώνω μια ντροπαλή ερώτηση
μόνο και μόνο
και να ακούσω εκείνη την άσχημη άρνηση που με τρομάζει
για το ποια είσαι
ποια είμαι
και τι ήμασταν
-αν ήμασταν.