heartbroken

δε θέλω τίποτα
από σένα

Κάθε ποίηση
γείωσες πεζά
κάθε έμπνευση
σκότωσες αμίληκτα

Τώρα θέλω να βγω
πέρα από αυτή τη γη
θα ερωτευτώ
κάτι απλό
αυτή τη φορά
δε θα μπερδέψω το μυαλό μου
οι ευθείες θα είναι ευθείες
και θα αποφεύγω κάθε στροφή
αφού δε ξέρω τι υπάρχει
πέρα από αυτή

Κι εσύ θα μείνεις στεγνή
ίσως ανέραστη,
κρεμαστείς απ'το ταβάνι
για να ψυχαγωγήσεις τον εαυτό σου

κι εγώ θα γελάω
κι εκείνοι θα γελούν
που άφησες τα νόστιμα φαγητά
και τα καμμένα
να φύγουν
ανορεξικές αξίες που δε θα καταλάβω ποτέ

Εικοσιπέντε κι ακόμα ρηχή
εικοσιπέντε κι ακόμα φοβάσαι την αλήθεια
εικοσιπέντε κι ακόμα ονομάζεις τα ψέματά σου αλήθεια.

Είτε την πεις Μαρίνα, είτε Ρεμπέκα, είτε Τζιλ,
είτε τρομάξεις, είτε κλάψεις
είναι η σιωπή σου που προδίδει την ασχήμια σου.