on it?

Χωρίς έρωτα, η ζωή είναι μίζερη.
Αλλά και ερωτευμένη, διατηρεί την ίδια ρότα.

Είναι λέξεις που αν σταθούν,
προφορικά ή γραπτά -δεν έχει σημασία,
δίπλα σε άλλες, χάνονται.
Όπως ακριβώς συμβαίνει στους κοντούς ανθρώπους
που συναναστρέφονται ψηλότερους.
Κι είναι άλλες που στέκονται μόνες τους,
όπως οι τουλίπες.

Μ' αρέσει όταν υπάρχουν δύο εκδοχές
είτε σε ιστορίες, είτε σε πόλεις.
Π.χ. η εκδοχή του θύτη κι εκείνη του θύματος
ή η εκδοχή της Άννας κι εκείνη της Ιωάννας.
Με τον ίδιο τρόπο, χαμογελώ όταν ακούω
για το Ηράκλειο και για το Νέο Ηράκλειο
ή για τη Βενετία και τη μικρή Βενετία.

Ωστόσο, η έννοια της ασυλίας πάντα μου ταράζει τη σκέψη
καθότι είναι αόριστη (σχεδόν).