Fucker than fuck.

Πράσινο
όπως το χρώμα που αγαπάς και μισώ
όπως τη χολή που μπερδεύτηκε και ρέει στις φλέβες μου
όπως τη φάτσα μου όταν βλέπω σφραγίδες στρογγυλές και την Αρρίωνος.

Τίποτα δεν έμεινε να φράζει τους δακρυικούς μου πόρους
και οι πλησιέστεροι σε εμένα άνθρωποι κάθε άλλο παρά σου μοιάζουν

Μένω μπροστά σε ένα λευκό τοίχο
που έβαψα μόνη μου πρόσφατα
κλείνω τα μάτια μου για έξι δευτερόλεπτα
κι ύστερα καταβάλοντας τη μέγιστη προσπάθεια τα ανοίγω
προβάλω την εικόνα σου απέναντι μου
δε σ' αγγίζω αλλά σου μιλώ
για ώρες
μου ζητάς συγγνώμη που δεν είσαι ακριβώς εκεί αλλιώς θα με αγκάλιαζες και θα έλεγες πως όλα θα περάσουν
οι προθεσμίες,  οι διορίες, οι άσκοποι εικοστοί τρίτοι Μάηδες και τα ακριβοπληρωμένα τεστ σε υπολογιστές.
Θα έλεγες όλα τα σωστά πράγματα που μόνο εσύ προφέρεις σωστά
θα σταματούσαν τα δάκρυα.

Το ολόγραμμα σου όμως προβάλλεται με διακοπές
και στο πρώτο ανοιγόκλειμα των βλεφάρων μου εξαφανίζεσαι

Έτσι οι Παρασκευές γίνονται βάσανο και κατεβαίνουν γαργαριστά σαν παγωμένο, ξηρό λευκό
μεθυσμένες με περιγελούν
και μεθυσμένη τις βρίζω
για τα δεινά που μου προσφέρουν απλόχερα