The Lumineers - Ophelia

κάρβουνα
αναμμένα, κόκκινα
ζέστη στο δωμάτιο και Χριστούγεννα
ύστερα μαύρα, σβηστά
άσχημη μυρωδιά και στάχτη
στα μάτια

κρίση -πες μου πάλι πώς να κρίνω σωστά

πίσω θέλω τα δικά
πριν γίνουν μαύρα τα κόκκινα
συναισθήματα

κτήση -πες μου πάλι αν ηχούν καλά τα τρία εκείνα γράμματα μετά τα ονόματά μας

έκανα τα χέρια μου πανιά
για να σε πάρω αγκαλιά
και να γλιτώσω το κορμί σου απ' το κρύο

πριν ξημερώσει δεκαεπτά
φίλησα τα χείλη τα δικά σου δυνατά
μήπως και νιώσεις αμυδρά
τα άρρυθμα μπιτ της καρδιάς μου

χαμένος χρόνος κι ο δρόμος πατημένος τόσο
που αδύνατον να βρω τα σημάδια
των βημάτων σου

κι ίσως αν έμενες να σε έκανα κομμάτια
για να χωρέσεις αβίαστα
στις μνημιακές αποσκευές μου