βαθιά ανάσα

δεν ένιωσα τίποτα
ούτε τότε, ούτε τώρα
η παγωμένη ατμόσφαιρα δε μ' άφησε να αισθανθώ την αφή
ούτε να συνειδητοποιήσω την ξαφνική απουσία της

έτσι δε χώρεσα στη βαλίτσα
όντας κρύσταλλο, δε διπλωνόμουν
κι όταν φώναξαν από τα μεγάφωνα
μια φιγούρα επιβιβάστηκε
ενώ μία άλλη χώθηκε στο λεωφορείο και επέστρεψε στο παραγεμισμένο της κενό

//

ποτέ δεν είπα αυτά που σκέφτηκα
η γλώσσα μου κατάπιε τη δική της
κι άντε να βγάλεις άκρη

εγώ, η γλώσσα μου και η γλώσσα της γλώσσας μου
μπερδευτήκαμε στο στόμα σου
και δε σου είπαμε ούτε γεια, ούτε αντίο

ίσως είμαστε ακόμα εκεί
δε ξέρω
είναι όλα μαύρα
σαν τα σφραγίσματα που έβαζαν παλιά στους προγόμφιους