Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

Συρραφή ανθρώπων.

Μέτρησα τα βήματα
από το σπίτι Α στο σπίτι Δ,
παρακάμπτοντας τα ανύπαρκτα Β και Γ,
ελπίζοντας να βρεθούν στο δρόμο μου αργότερα.

Βγήκαν 77
και δε μπόρεσα στους αριθμούς να μη δω την καλοτυχία μας.

//

κράτησα τα μάτια σου ανοιχτά
να γίνουν φύλλα μαύρα διαλεχτά
κράτησα τα χέρια σου ζεστά
να γίνουν δρόμοι κι οδοφράγματα
φραγμών
φραγμών μόνο και πονεμένων νεύρων
πώς να σου πω
ότι όλα είναι κόκκινα και στάζουν μάτια
όταν νομίζεις ότι κόκκινη είναι η χαρά
πώς να σου πω
για τους φραγμούς και τους στριγγούς πονοκεφάλους

//

Αν ήμουν εκείνη, θα ήμουν όμορφη
κι αν ήταν εγώ, θα αυτοκτονούσε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: