Childish

-Σήμερα βρήκα το τελευταίο γράμμα που μου έγραψες.
-Πότε;
-18 Ιουλίου.
-Α. Ήταν χαζό.
-Επειδή μέναμε στο ίδιο σπίτι;
-Ναι.
-Ήταν όμορφο. Είχαμε ψευτοτσακωθεί και χωριστεί βιαστικά. Την επομένη θα έφευγα. Ζητούσες συγγνώμη, ζωγράφιζες τοπία για τις διακοπές και μιλούσες για..
-Ακριβώς. Μιλούσα. Δε μιλάω πια.
-Το ξέρω. Ούτε εγώ είμαι σε άρνηση. Πια. Ωστόσο, το κλεμμένο από το pride, πορτοκαλί βραχιολάκι και οι στίχοι που τραγουδάς στην κιθάρα κι εγώ τώρα διαβάζω στο χαρτί...
-Ήταν χαζοί κι αυτοί.
-Γείωση.
-Όπως η μαύρη απαγωγή στο καρδιογράφημα.