Ιούλη, εσύ;

Δε σκόπευα
τίποτα στη ζωή μου
ποτέ
να συμβεί
όπως συνέβη.

Ούτε το σχολείο,
ούτε οι σχολές,
οι έρωτες, οι φιλίες, οι δουλειές.

Όλα πετάχτηκαν στο δρόμο που περπάτησα με πόδια γυμνά.
Κάθε χιλιόμετρο και κάλος
για τις εικοσάχρονες τότε πατούσες μου
και βρώμα σ' όλο μου σώμα απ' το νεαρό ιδρώτα που έσταζα.

Τίποτα δε ζήτησα και τίποτα
όμορφο
ποτέ
δεν απέκτησα.

Αυτά παθαίνεις όταν οι λέξεις γίνονται χρώματα και μυρωδιές τόσο έντονες
που τα χέρια σου τρέμουν και τα μάτια σου δακρύζουν
στο άκουσμά τους.

Αυτά όταν είσαι εσύ ενώ,
ξέρεις καλά,
πως θα έπρεπε να είσαι όλοι τους μαζί.