Στις μύτες των ποδιών μου περπατώ να έρθω δίπλα σου να ξαπλώσω.
Ανοίγω την πόρτα, θα 'ναι τέσσερις.
Γαλήνια κοιμάσαι με το σώμα σου λυγισμένο σα σίγμα τελικό.
Αλλάζω ρούχα, βάζω πυτζάμες κι ήσυχα κουλουριάζω στη μεριά μου.
Παίρνω λίγο πάπλωμα όσο να σκεπαστώ να μην κρυώσω, να μην κρυώσεις.
'Ωρα για ύπνο.
Πρώτο πρόσωπο στο όνειρο μου κι απόψε, εσύ.
Ορίζεις ακόμα κι ασυνείδητα το ασυνείδητο μου.
Λεπτό μη μείνουμε χώρια, μη χαθούμε.
Ύστερα εγώ, πώς να συνηθίσω μια ζωή χωρίς.
Ανοίγω την πόρτα, θα 'ναι τέσσερις.
Γαλήνια κοιμάσαι με το σώμα σου λυγισμένο σα σίγμα τελικό.
Αλλάζω ρούχα, βάζω πυτζάμες κι ήσυχα κουλουριάζω στη μεριά μου.
Παίρνω λίγο πάπλωμα όσο να σκεπαστώ να μην κρυώσω, να μην κρυώσεις.
'Ωρα για ύπνο.
Πρώτο πρόσωπο στο όνειρο μου κι απόψε, εσύ.
Ορίζεις ακόμα κι ασυνείδητα το ασυνείδητο μου.
Λεπτό μη μείνουμε χώρια, μη χαθούμε.
Ύστερα εγώ, πώς να συνηθίσω μια ζωή χωρίς.
1 σχόλιο:
missed you.
Δημοσίευση σχολίου