Μη με ξαναφιλήσεις ποτέ μπροστά τους.

Ακόμη δε χιόνισε
κι ακόμη δεν έπιασε εκείνο το κρύο το διαπεραστικό.
Κι όμως έρχονται Χριστούγεννα,
παραδόξως.

Η αγαπημένη μου εποχή,
η πιο αγνή κι η πιο λευκή.

Μη μου τη σκοτώνεις με φωτογραφίες.
Μη μου μιλάς για μουσική που δεν ακούσαμε μαζί.
Δε θα ρθω στο ρεβεγιόν που με κάλεσες.
Θα μείνω στο λιμάνι να αποχαιρετώ τους ναυτικούς.
Εκεί με τις γυναίκες τους θα κλαίω
για το δικό μου θαλασσοδαρμένο βίο.
Θα φορώ μαύρα και τα μαλλιά μου αλογοουρά.

Μη μου στείλεις κάρτα μήδε την Πρωτοχρονιά.
Προσάναμμα για την φωτιά στο τζάκι θα γενεί
κι είν' αμαρτία το μελάνι κι η ψευτιά σου.