μάρτυρες μου οι συνήθειες μου

Δες. Δεν είναι ανάγκη να σου πω για να καταλάβεις.

Έπαψα να μιλώ
αφού μονάχα σε σένα ανοιγόμουν χωρίς να αισθάνομαι ευάλωτη,
χωρίς να φοβάμαι ότι θα πληγωθώ.

Καπνίζω·

μήπως σε εισπνεύσω στην νικοτίνη και γεμίσεις ξανά τα αδύναμα πνευμόνια μου.

Κοιτώ επίμονα το κόκκινο και το γκρι
με την ελπίδα να σε διακρίνω σ' αυτόν τον ερωτικό συνδυασμό χρωμάτων.

Ψάχνω στα μνημεία και στα σκάμματα
μην τύχει να σε δω την ώρα που δουλεύεις με πάθος
και σε ερωτευτώ απ' την αρχή.

Χαμογελώ όπως εσύ
και ευελπιστώ κάποιος να με δει και να καταλάβει
πως μου λείπεις όσο οι ηλιόλουστες μέρες το χειμώνα.