Αν σου πω το λόγο της φυγής μου,
θα 'ρθεις μαζί μου;
Αν αρνηθώ τους συγγενείς μου και τους φίλους,
θα πάψεις να πιστεύεις πως κινούμαι εκ του ασφαλούς;
Κι αν τύχει τα μάτια μας ν' αλλάξουν χρώμα και δε μοιάζουν,
λες τα δικά μου να σε τρομάζουν;
Αν σου υποσχεθώ πως θα 'ναι το ίδιο ωραία και αλλού,
υπόσχεσαι να μ' αγαπάς παντού;
Ρωτάω πολλά το ξέρεις,
μα δε ζητάω τίποτα άλλο παρά εσένα.
Ζητάω πολλά;
Θα σε περιμένω στο μπαλκόνι.
Στις 12 είναι καλά; Θα 'μαστε μόνοι.
θα 'ρθεις μαζί μου;
Αν αρνηθώ τους συγγενείς μου και τους φίλους,
θα πάψεις να πιστεύεις πως κινούμαι εκ του ασφαλούς;
Κι αν τύχει τα μάτια μας ν' αλλάξουν χρώμα και δε μοιάζουν,
λες τα δικά μου να σε τρομάζουν;
Αν σου υποσχεθώ πως θα 'ναι το ίδιο ωραία και αλλού,
υπόσχεσαι να μ' αγαπάς παντού;
Ρωτάω πολλά το ξέρεις,
μα δε ζητάω τίποτα άλλο παρά εσένα.
Ζητάω πολλά;
Θα σε περιμένω στο μπαλκόνι.
Στις 12 είναι καλά; Θα 'μαστε μόνοι.
2 σχόλια:
"κι αν τύχει τα μάτια μας ν' αλλάξουν χρώμα και δε μοιάζουν,
λες τα δικά μου να σε τρομάζουν;"
εγώ θέλω τα δικά του.
κόκκινα,μοναδικά..
να με παρασύρουν σε άγνωστους παραδείσους.
ξανά.
όπως παλιά.
Κόκκινα· όντως μοναδικά. Θυμίζουν πάθος και ένταση και ζωή. Ωραίο χρώμα σου έτυχε λοιπόν :)
Εγώ είχα στο νου μου πράσινα όταν το έγραφα· όπως τα δικά μου!
Δημοσίευση σχολίου