Όταν βρέχει, πονάω.

 Είναι φορές που στον ύπνο μου βλέπω αεροπλάνα
να πετάνε πάνω από θάλασσες και να βάζουν φωτιές στα λιμάνια.
 Τα όνειρα μου γίνονται μάχες που διαρκούν όσο το R.E.M. δια 3.
Μα τα πολυβόλα λες και φωνάζουνε αδιάκοπα
και το αίμα πήρε φόρα και κυλά ασταμάτητα.
 Βλέπω ανθρώπινα μέλη εδώ κι εκεί,
όμως ανθρώπους πουθενά.
 Γέμισε ο τόπος τέρατα
που πιλοτάρουν αεροσκάφη,
ντύνονται στα χακί,
οδηγούν τανκ,
πατούν σκανδάλες,
ουρλιάζουν.
 Κι ας λείπω απ' το πλάνο, φοβάμαι.
Φοβάμαι το αύριο που ξημερώνει δυσοίωνα.
 Αν πλαγιάζω κι ονειρεύομαι πολέμους,
τότε θα ξυπνώ και θ' αντικρίζω φέρετρα˙
εις ανάμνηση μιας εποχής αγνής και φιλείρηνης,
μιας εποχής που κοιμώμενοι σκοτώσαμε.