ές

πώς ανακοινώνεις τώρα σε όλους αυτούς
που ήδη ξέρουν
ότι πρέπει να φύγεις
γιατί ήρθες και δε χωράς.

Εσύ μειώνεις αποστάσεις
όμως μπροστά σου υψώνονται τοίχοι πελώριοι!

εσύ αγγίζεις και πράγματα εξαϋλώνονται

δεν ήθελες ποτέ να ρημάξεις τη ζωή σου
ούτε να μείνεις με την ανάμνηση ενός κύκλου

περπάτα ανάποδα μπας και δεις τη ζωή με άλλο μάτι
αλλά εκείνη πιθανότατα θα συνεχίζει να κοιτάει αλλού.