ιρέμπ

Εσύ δεν ήσουν ποτέ αδιέξοδο.
Εξ' αρχής,
έμοιαζες με δρόμο στρωμένο για να περπατηθεί
Πολύ.

Στενός·
ίσα-ίσα να χωράει ένας
κι ήμουν εγώ.

Χωρίς διακλαδώσεις,
χωρίς σταυροδρόμια.
Απλός.
Γλυκός, καθοδηγητικός, ευχάριστος
μονόδρομος.

Έβλεπα φύση
για να χαίρομαι
κι έβρισκα καταφύγια
για να ξαποσταίνω.

Μύριζα λουλούδια
κι άκουγα
όλων των ειδών τα ζωντανά.

Τους μιλούσα καμιά φορά
από περιέργεια
μήπως μου πουν
πού καταλήγεις.
Χαμογελούσαν όλα
κι αποκρίνονταν
"κάπου ήσυχα και όμορφα".

Ακουμπούσα και γευόμουν
τους καρπούς σου.
Τους τρυφερούς, τους ώριμους.

Έπιασα πρώτη φορά βαμβάκι
Ήταν τόσο απαλό και εύθραυστο
όσο το δέρμα σου.

Κολύμπησα γυμνή
στα νερά σου.
Να δροσιστώ
μες στο κατακαλόκαιρο.

Περπάτησα πολύ.
Ακόμα περπατώ.
Κι όσο δε σ' ανταμώνω
τόσο σε ερωτεύομαι.