φρι-

Δεν πίστεψα ποτέ ότι όλα τα πράγματα παίρνουν τέλος
κι ήρθε ο καιρός για να με διαψεύσει.
Ήρθες εσύ με δάκρυα στα χέρια.
Μου τα 'δωσες χωρίς να είναι δικά σου,
χωρίς να ξέρεις.
Εγώ είχα στερέψει, βλέπεις, και με λυπήθηκες.
Αμφισβήτησες τα όσα έχω νιώσει.
Όμως γιατί;
Σε έπεισα εγώ ποτέ για εκείνα που δεν ένιωσες;
Ποτέ.
Κι ίσως πρέπει να ζητήσω συγγνώμη που σου κρύφτηκα
και σ' άφησα να ψάχνεις νόημα εκεί που δεν υπάρχει,
μα ήσουν ήλιος λαμπερός
κι εγώ φοβόμουνα το φως από παιδί.

Καλή αρχή σου, ήλιε μου.
Αν κάποτε με αναζητήσεις , θα 'μαι κρυμένη στο σκοτάδι.