Ανάλαφρη
η ζωή χωρίς έρωτα.
Χαμογελαστά τα χείλη.
Η σκέψη άδεια.
Και μη λυπάσαι, εσύ ερωτευμένε,
εμάς τους μη.
Μπορούμε να βγούμε έξω μόνοι.
Δε νιώθουμε μισοί αν έχει βάλει κρύο
και δε μας έχει κάποιος αγκαλιά.
Παιδιά ανεξάρτητα.
Νέο φίλτρο στις εικόνες.
Κόκκινο μονάχα στο αίμα σου.
Τώρα απέκτησαν αξία καμιά δεκαριά άλλα χρώματα
οπότε αναγνωρίζεις αυτά,
μιλάς γι αυτά,
αγοράσεις αυτά να τα φορέσεις και να βάψεις τον τοίχο σου.
Η τζαζ δε φέρνει μνήμες πια αλλά δημιουργεί
(καινούριες)
και δίνει ρυθμό.
Αιώρηση στο κενό και παραδόξως·
το στομάχι σου στη θέση του!
2 σχόλια:
θέλω να γίνω έτσι... χωρίς έρωτα. Ακριβώς αυτό που περιγράφεις τόσο εύστοχα και παραστατικά :)
Το μόνο που έχω να σου πω είναι ότι χρειάζεται πολύ χρόνο και καθόλου προσπάθεια. So be positive (:
Δημοσίευση σχολίου