Τίποτα εκτός αυτού.

Δε μου έχει απομείνει τίποτα
γιατί τρέχω συνέχεια
μήπως προλάβω, μήπως σωθώ, μήπως σε δω·
τυχαία.
Και μένω ξεκρέμαστη.

Φέρνω στο μυαλό γράμματα που δε στάλθηκαν ποτέ και λέξεις που δεν ειπώθηκαν
και βρίζω τα πάντα που είσαι και που ήμουν αδίκως.

Έκοψα το κάπνισμα γιατί δεν αξίζει να πεθάνω επειδή σ' έχασα
αλλά δε βλέπω προκοπή.
Δεν υπάρχει λογική σ' αυτά που νιώθω
και δε βλέπω να σε ξεπερνώ.
Όχι τώρα.
Όχι εύκολα.

Θα πάω στο περίπτερο να πάρω καπνό
κι ένα μπουκάλι ουίσκι απ' την κάβα
κι αν μυρίσει φωτιά απ' το σπίτι μου,
θα καίω τις φωτογραφίες σου με ευχαρίστηση.

Δεν αλλάζω μυαλό και το σταματάω.

Κι όμως μου είναι εύκολο να σε μισώ.
Μετά από τόσο χρόνια, δεν περίμενα τέτοια κατάληξη
αλλά έχει ο Θεός για μας τους ανθρώπους περίεργες βουλές.

Δε μετανιώνω για πολλά
όμως δεν παύω να μετανιώνω.
Άσχημο συναίσθημα να αμφιβάλλεις για πράξεις που κάποτε ήταν όλο το είναι σου
μα δε με νοιάζει πια.
Έχω καινούρια σχέδια για το μέλλον και δεν είσαι μέσα,
όπως δε βρίσκομαι εγώ στα δικά σου.
Ορίστε ένα σημείο που τα πράγματα είναι αμοιβαία μεταξύ μας.

Ξέρεις για καιρό ζήλευα τους ανθρώπους που αγαπιούνται και το γνωρίζουν.
Τώρα αρκούμαι που ζω και νιώθω τα μέλη μου.

24 ώρες το 24ωρο είπες;

Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν στα χαρτιά.
Δεν τα εκδίδεις, ούτε τα διαδίδεις
γιατί εκθέτεις την ψυχή σου
και φοβάσαι μήπως πληγωθείς.

Μα σε μένα μίλα.
Είσαι ασφαλής μαζί μου.
Τα μυστικά σου, δικά μου
και οι φόβοι σου, οι μεγαλύτερες ανησυχίες μου.

Ρώτα με και θα σου απαντώ·
σε όλα.
Ποιον άνθρωπο μισώ,
ποιον αγαπώ,
τι θα κάνω όταν φύγω από 'δω,
πόσο θέλω να σε δω,
πόσο μου έλειψες.

Ρώτα κι εγώ θα απαντώ.
Μόνο μη με ρωτήσεις τ' όνομά μου.
Το ξέχασα για να με θυμάμαι μέσα από σένα
που με φωνάζεις βασανισμένη ψυχή και χαμογελάω.

Στέφη χωρίς κατάθλιψη δεν είναι Στέφη

Ωραία ναι σ' αγαπώ
και τι θα βγει απ΄αυτό;

Εγώ αγαπώ εσένα.
Μονόδρομα συναισθήματα.

Κι αμφιβάλλω αν κάνεις κάτι για να 'μαστε ευχαριστημένοι κι οι δυο.

δύο όπως οι πόλοι :)

She: Κανείς δεν έχει αγαπήσει ποτέ κάποιον περισσότερο απ' όσο σ' αγαπώ εγώ.
He: Με μια εξαίρεση.

Έχω μία περίεργη σχέση με τις λέξεις.

Αν τις πω μια φορά, δεν τις πολυεννοώ.
Τις προφέρω μία για πειραματισμό,
με αποκρούει το άκουσμά τους
και μένω μακριά τους έπειτα.

Αν τις πω πολλές φορές, προσπαθώ,
πολύ να ξέρεις,
να σε πείσω πως τις εννοώ.
Ουρλιάζω καμιά φορά να βγουν έξω απ' το στόμα γεμάτες
με αυτά που κρύβω μέσα μου.

Αν πάλι τις ψιθυρίσω κλαίγοντας,
συνήθεις εξομολογήσεις στον εαυτό μου,
τότε με πονά να παραδέχομαι την αλήθεια τους.

Μα το μυστικό είναι ότι αν ποτέ δεν τις πω,
τότε είναι που τις εννοώ περισσότερο και από το να τις έγραφα με κόκκινα γράμματα έξω απ' το σπίτι σου -ιδέα που μου 'χει περάσει απ' το μυαλό όμως δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα.

SO

Ό,τι χειρότερο μου έχει συμβεί
και στην τελική
παρακάλεσα για σένα
πόδια ξένα φίλησα
ζητώντας σε απελπισμένα.
Φώναζα στα στενά δεκατεσσάρων χρονών αγρίμι
να σε φέρουνε πίσω σε μένα
ξανθά μαλλιά και μάτια γαλανά                              σγουρά μαλλιά και μάτια καστανά
Δε θέλω άλλα,
αγάπη μου μεγάλη
και μοναδική.
Αυτή εσύ και μην αμφιβάλλεις.

Από πάνω μου να σε πετάξω, δε μπορώ.
Ζω και χωρίς αναστεναγμούς
χωρίς να σου λέω σ' αγαπώ
Ζω κάπως μίζερα
μια ανιαρή επιβίωση.

Ό,τι χειρότερο μου έχει συμβεί
και δεν εννοώ ούτε λέξη.
Μείνε εδώ και όποιος μας αντέξει
με τα μούτρα και τους τσακωμούς,
με τις έσχατες προδοσίες σου
και τις εκρηκτικότερες επιστροφές μου,
με τα κλάμματα και τα τάμματα
σε ένα Θεό που δεν πιστεύω
να σ' αγαπώ
ως εκεί που βλέπει το μάτι ουρανό.

Κι αν τ' όνομά σου ντρέπομαι να πω
γιατί δεν είναι ταιριαστό να σμίξουν οι γενιές μας,
σε κλέβω να κρυφτούμε σε ένα χωριό
να σου μιλώ με όσο γράμματα αξίζεις
και να ακούεται της φωνής μου η ηχώ
στις σπηλιές
όπου οι σκαλισμένες ζωγραφιές θα λεν' την ιστορία μας.
Δύο παιδιά, δύο σκυλιά,
σπίτι κάπου στην ερημιά
και τ' ομορφότερο παράδοξο
δική σου ζωή και δική μου.