πονάει άρα ψηλώνει

Και ναι μετά από μέρες,
χαρούμενη κι ωραία.
Με λίγα κιλά παραπάνω αλλά ποιος νοιάζεται;

Έχω φίλους και γλεντάω.
Έχεις εσύ;
Μπορεί.
Και ίσως καλύτερους απ' τους δικούς μου
μα εσύ τους διάλεξες.
Εμένα μου τύχανε και χαίρομαι πολύ.

Αγαπώ τη μουσική,
τα γέλια,
τα περίεργα χείλη,
το μωβ κραγιόν και το μπορντώ.
Αγαπώ το 24,
ένα καφέ δερμάτινο,
κάτι σγουρά μαλλιά,
το μπλου τζιν μου.
Αγαπώ την Κρήτη και το Γουδί,
τα βόρεια προάστια·
τις μπύρες από πεντάλιτρους σωλήνες
και τις φτηνές στο πάρκο.
Αγαπώ τη Μποφίλιου,
το δικό μου κόκκινο,
των φίλων το μαύρο.

Κι η καρδιά μου ψηλώνει
ξημερώματα όπως τώρα.
Με κρέπα στο χέρι σε χαιρετώ.
Με ένα πληκτρολόγιο αγκαλιά
κι αύριο θα με ξυπνήσουν οι φωνές απ΄ τους εμπόρους.

Ωραία περνάς άμα θες.
Ωραία περνάς όταν αγαπάς τα πάντα
μαζί και το δικό σου εαυτό·
το μικρό,
τον κρυφό,
τον παράδοξο,
τον έξυπνο,
το μισό.