Old Holborn.

στον Ηλία.

(Με αγάπη,

Στέφη.)

Πόρτες, παράθυρα ανοιχτά κι αέρας ν' αναπνεύσω πουθενά.
Πού μ' έφερες;

Γέροι παντού. Πού πήγαν τα παιδιά;
Τι τα 'κανες;

Μουσική χωμένη στ' αυτιά και κραυγές.
Ποιον σκότωσες μελωδικά;

Πίνω, καπνίζω και βρίζω· ίδια ο πατέρας μου.
Τι ξέρεις από γονίδια;

Καταπίνω λέξεις και σ' αφήνω να τρέξεις· μακριά.
Θα φύγεις είπες;

Δε ξέρω.
Δε ξέρω.
Δε ξέρω.
Δε ξέρω.
Δε ξέρω.

Ούτε εγώ...