μία παραδόξως ευχάριστη κλήση

-Ναι;
-Αυτό θα ακουστεί παράξενο αλλά θες να πάμε βόλτα; Τώρα!
-Έχω να πάω σε ένα πάρτυ στο κέντρο. Έλα!
-Ίσως..


Καινούριος και παλιός
σαν συνήθεια που έφερα μαζί μου από Κρήτη.
Για μένα, υπόφερτος·
για τους πολλούς, θρασύς και κυνικός.

Πρώτη βόλτα μαζί σου, κλειστό μετρό
αρά τα πόδια μου το ξέρουνε πως πέρασα το απόγευμα εκείνο·
ωραία.
Με νίκησες στο σκάκι κι οι εμμονές σου χίλιες.
Όμως σε ξεπερνώ σε ανοχή κι ανεκτικότητα.
Πρόσθεσε τους φίλους και βλέπουμε στην πορεία.

Χρόνια μπροστά!

Έλα για μπύρα και πιες χυμό!
Τα λέμε στην επόμενη απεργία
γιατί έχω τόσα να σου πω.
Να περπατήσουμε το βρεγμένο Θησείο μ' ένα χωνάκι παγωτό.

Μόνο μη φέρεις τη γάτα σου.
Έχω ηθελημένη αλλεργία
όσο αστείο κι αν ακούγεται.

Red.

Τόσες συγγνώμες απόψε στο τραπέζι
μα δεν αλλάζουνε οι γνώμες σ' ένα παιχνίδι που η αγάπη δεν παίζει.

Κι είχα πολλά χαρτιά να ρίξω
όμως επέλεξα ένα βαθύ κόκκινο.
Πάνω του κάτι σαν "σ' αγαπώ"
γραμμένο και σβησμένο·
πολυχρησιμοποιημένη τράπουλα
και γνώριμα τα σημάδια της.

Πώς πας πάσο όταν εκθέτω την καρδιά μου μπροστά σου δε ξέρω
κι ούτε θέλω να μάθω.
Μη γίνω ίδια
και γυρίσουμε σ' εκείνους τους καυγάδες που σπάγαμε ποτήρια
και μας ακούγαν οι γείτονες
να σου βάζω τις φωνές και να κλαις
σαν παιδί
πριν μας πάρει ο ύπνος φιλιωμένους.

Σε ετούτη την παρτίδα θα νικήσω
και θα πάρουμε πίσω διπλά όσα επενδύσαμε.
Όλα θα στα χαρίσω
και ξανά απ' το μηδέν θα πιστέψω σε μας.

love back.

Ναι, σ' αγαπώ όπως πρώτα -αν ρωτάς.
Κι αν πάλι όχι, σε μένα την ίδια 'ξομολογούμαι
πως τρεις φορές θα σ' αρνηθώ προτού γυρίσω.


Μα μη σε νοιάζει
στο πείσμα άλλος δε μου μοιάζει
καλύτερη θα βρεις
αν καταφέρεις.

Μοιράσου τη ζωή σου
κι εγώ μαζί σου
θα γελώ κρυφά
σε μια γωνιά από χαρά.

Που γελούν πάλι τα μάτια σου και βγάζουν σπίθες
αυτές που δίπλα μου ποτέ δεν είχες.

Γιατί σπινθοβολούν οι ερωτευμένοι
κι εμείς τσαλακωμένοι
χρόνια παλεύαμε ν' αγκαλιαστούμε στα σκοτάδια
μα ποια ζευγάρια χέρια αντέχουνε σε τέτοια θυμωμένα χάδια;
Σίγουρα όχι τα δικά μας.

Προχώρα εσύ
κι αν κατορθώσω
θα σ' ανταμώσω πάλι στην αρχή.

Old Holborn.

στον Ηλία.

(Με αγάπη,

Στέφη.)

Πόρτες, παράθυρα ανοιχτά κι αέρας ν' αναπνεύσω πουθενά.
Πού μ' έφερες;

Γέροι παντού. Πού πήγαν τα παιδιά;
Τι τα 'κανες;

Μουσική χωμένη στ' αυτιά και κραυγές.
Ποιον σκότωσες μελωδικά;

Πίνω, καπνίζω και βρίζω· ίδια ο πατέρας μου.
Τι ξέρεις από γονίδια;

Καταπίνω λέξεις και σ' αφήνω να τρέξεις· μακριά.
Θα φύγεις είπες;

Δε ξέρω.
Δε ξέρω.
Δε ξέρω.
Δε ξέρω.
Δε ξέρω.

Ούτε εγώ...

σ αγαπο

Δεν είναι το ταξίδι
ούτε ο προορισμός
δεν πάνε χώρια
είναι όλα
με σένα
ένα.
Και το τέλος αφορμή για αρχή.

Ενάντια στο κρύο, στη βροχή.
Μακριά από πανκ και παρακμή.
Είμαι εκεί.
Σε κοιτώ με σκυφτό το κεφάλι και γελώ.

8.

Δεν είσαι μόνος.
Σε κρατώ.
Μια γαμημένη Κυριακή έμεινε να διασχίσουμε
και πάει κι η βδομάδα αυτή.

Βασανιστικά σου άφησε εφτά μαχαιριές στο πλευρό
μαζί με χίλια τετριμμένα σ' αγαπώ
κίνητρο
να 'ρθεις να με βρεις
τα μεσάνυχτα· να μη λυγίσεις απ' τις τρεις.

Πέρνα από το πρωί στο δειλινό
και για ευχαριστώ
απ' το Θεό θα ζητήσω άλλη μια μέρα
λύτρωσης για μας.

Πικ-νικ πριν τη Δευτέρα,
μα όχι Κυριακή.
Ετούτη η μέρα γιορτή
κι αν μείνουμε μαζί
έρχονται κι άλλες.