Ένα παλιό κείμενο αφιερωμένο σε μια φίλη
που πάντα κάτι χάνει μα πάντα κάτι κερδίζει.
Αφιερωμένο γιατί ξέρω πως της αρέσει.
άδικο, ναι.
Κράτα γερά·
ό,τι αποχωρίζεσαι με δάκρυα στα μάτια
ήταν κάποτε μόνο δικό σου.
που πάντα κάτι χάνει μα πάντα κάτι κερδίζει.
Αφιερωμένο γιατί ξέρω πως της αρέσει.
άδικο, ναι.
Κράτα γερά·
ό,τι αποχωρίζεσαι με δάκρυα στα μάτια
ήταν κάποτε μόνο δικό σου.
4 σχόλια:
νόμιζες πως ήταν μόνο δικό σου, αλλά δεν ήταν. γιατί αν ήταν δε θα σε αποχωριζότανε!
Διαφωνώ. Απλά το "κάποτε" τέλειωσε και τώρα πια αυτό που αγάπουσες τόσο δεν σου ανήκει.
και δε νιώθεις θύμα όταν το σκέφτεσαι έτσι? εμένα μου φαίνεται θυματική νοοτροπία.
και επειδή δε μιλάμε για αντικείμενα αλλά για έμψυχα, δεν υπάρχει η έννοια του να στο "κλέψουνε"... καλύτερα είναι "αφέθηκε να κλαπεί".
γιατί αμφιβάλλω αν οποιοσδήποτε εγκαταλείπει κάτι θα έχει τέτοιο σκεπτικό -αυτό ταιριάζει σ'αυτούς που μένουν πίσω.
κι είναι ωραιοποίηση το "δε σου ανήκει" αντί να πεις αυτό που αγαπούσες τόσο δε σ'αγάπησε το ίδιο για το ίδιο διάστημα και έληξε νωρίτερα.
Σκεφτόμαστε διαφορετικά.
Δημοσίευση σχολίου