Αναθέμα στα όνειρα και στις προσδοκίες,
στις λέξεις που σε φέρνουνε κοντά
και σ' εκείνες που σε σβήνουν από το χάρτη της υπάρξεως.
Κατάρα στις αλήθειες και στις αποκαλύψεις,
στις μεγάλες αγάπες που σε γεμίζουνε κενό
κι ένα σε κάνουν με το τίποτα.
Ανάθεμα σε μένα την ίδια
που έμαθα με ιδέες να μιλώ και τώρα χάνομαι
στις παρυφές του πάντοτε
και άθελα μου αγγίζω το ποτέ.

Χαμογελώ στον ξένο απέναντι,
μα ξέρω και ξέρει
ότι πάντα θα είμαι μία γαμημένη ψεύτρα
που απλά δείχνει τα δόντια της για να πλησιάσει.

Μισώ το άσπρο γιατί αντιπροσωπεύει το φως
κι εμένα,
μα εγώ έχω δεθεί με το σκοτάδι.
Κι έτσι οι μπλούζες μου θα 'ναι αιώνια
λεύκες απ' έξω και μαύρες από μέσα
όπως το αύριο
και τα λάθη που γίνονται για το καλό μας.