We will always have Paris.

και τα ουρλιαχτά και τις κραυγές στα μικρά μας δωμάτια
τα σ'αγαπώ στα μάτια
και τα "μου άρεσες πολύ πριν κατέβεις στη γη" στα λονδρέζικα στενά
τις πρωτοειπωμένες λέξεις και την εκρέουσα έκσταση

κι ύστερα οι δύσκολοι χειμώνες
τα χακί μπουφάν άλλων
οι διασπάσεις που πριν λίγο έλεγες ήταν αδύνατες

όμως για όλα φταίνε οι πρωτεύουσες
χωρίς να μιλώ για πόλεις

μες στο χαμό, τρία παράθυρα και ένας δρόμος προσπαθούν να μας ενώνουν
γιατί άραγε;
μα γιατί είναι Χριστούγεννα κι έχεις αρχίσει ήδη να διαβάζεις Γκινσμπεργκ χωρίς εμένα.

Θα έχουμε πάντα τις διαστημικές μας ταινίες,
ενώ δε θα έχουμε ο ένας τον άλλο.