τηλέφωνο

Στο σπίτι μας υπάρχουν κανόνες
Κανόνες ώστε να λειτουργούμε όλοι σαν ρομπότ

"Μην παίζεις με το κινητό σου"
"Μη μιλάς πολύ για τη δουλειά"
"Μη γελάς δυνατά"
"Μην κάθεσαι με τα ρούχα σου στο κρεβάτι"
"Μη βγαίνεις με άλλους"

Κανόνες για να είναι εκείνη χαρούμενη.
Κι αν σε βρει ένοχο,
μην τολμήσεις να τ' αρνηθείς.
Θα σε διώξει απ' το σπίτι.
Ζήτα συγγνώμη•
μία φορά.
Αν το επαναλάβεις, θα εκνευριστεί ακόμα περισσότερο.

Οι κανόνες που έχουμε σπίτι μας
θυμίζουν μασκαρωμένη δικτατορία
Κι εκείνη όσο μεγάλωνει,
με τρομάζει πιο πολύ.

"Συγγνώμη. Δε θα ξανασυμβεί. Καληνύχτα."

Το πάρκο του κρυστάλλινου παλατιού και τα μπουμ μπουμ.

Δε μου μείνανε εχθροί
Μου έμεινε μόνο ο εαυτός μου

Να ξέρω όλα τα Όχι και τα μη
Κι αντί να ακολουθώ τη λογική
Ακούω μια χαζή φωνή που λέει ναι

Σε τι;

Βουτά γιατί η βάρκα σου βουλιάζει
Φύγε γιατί το τέρας που έχω μέσα μου ουρλιάζει• δυνατά
Κρύψου γιατί έρχεται μπόρα κι είσαι κάπως γυμνή.

Τα πυροτεχνήματα και τα βεγγαλικά
είναι για το Πάσχα
έλεγε ο παππούς μου
Αλλά εδώ τα γιορτάζουν Νοέμβρη
εξαιτίας ενός κάποιου τύπου.

Δε χρειάζεται να μοιραστούμε κανέναν ύπνο
αφού στον ξύπνιο
Θα 'μαστε πάντα χωριστά. 

BH

Δε μπορώ να γυρίσω πίσω.

Τότε ήμασταν εμείς.
Τώρα είσαι εσύ κι εκείνες
και κάπου σε άλλο πλάνο, εγώ.

Δε θα παλέψω γι'αυτά που έχασα
γιατί κάποτε όχι μόνο τα είχα
αλλά τα χάρηκα.

Τα κοινωνικά κενά μένουν κενά
μα η καρδιά δεν αδειάζει
για να γεμίσει με ξένους

Πάντα χαρά
και πάντα ζωή.

Δεν πειράζει.