acutely ill

ρίχνω κορεσμό
πήρες το οξυγόνο
κι αναπνεύω ρηχά και γρήγορα
και είμαι μπλε
μέσα και έξω

πέφτει η πίεση
άφησες ανοιχτές πληγές
κι αιμορραγώ
χωρίς τελειωμό
χωρίς έλεος

κάνω πυρετό
έβαλες φωτιά
σε ό,τι χάρτινο
βρήκες
στα γράμματά μας

ανεβάζω σφυγμό
αφού ακόμα
προσπαθώ
με άδοξα ταχύ ρυθμό
να αναστήσω το εγώ
που σκότωσες

μανία• η μίζερη ζωή μου έγινε σήψη

για x2

για εσένα
που έκανες όχι και λίγα
μα πάντα προσπαθούσες για πολλά

τα χέρια ακόμα μυρίζουν χλωρίνη
γιατί όλα στο σπίτι σου είναι πάντα καθαρά
κι όλα είναι άσπρα

για εσένα
που αγκαλιάζεις σφιχτά
κι ύστερα μου κάνεις ταπ ταπ στην πλάτη

σκεπάζεις τα ψωμιά ή τα κουλούρια με πετσέτες
γιατί πρέπει να φουσκώνει η ζύμη
για να γίνουν αφράτα

κάνεις μπάνιο τα παιδιά σου σε λεκάνες
και ρίχνεις τα ζουμιά στον κήπο να ποτίσουν οι ελιές

για εσένα
που αγοράζεις τον καφέ σε κουβάδες
και φοβάσαι τους γκρεμούς και τη θάλασσα

σταυρώνεις τρεις φορές τους οδηγούς
και γεμίζεις με φαΐ το πορτ μπαγκάζ τους

για εσένα
που έχω το όνομά σου
και καθόμουν ή κοιμόμουν στην ποδιά σου
για χρόνια

για εσένα και για εκείνον

ξες

χύσε
λίγο καφέ στα σεντόνια

ακούμπα με μετά
αφήνοντας σημάδια στο σώμα

μίλα βρώμικα
για το σεξ που δε θα κάνουμε ποτέ

ύστερα

κρύψου
μέσα σε ένα βιβλίο

κλείσε
μάτια και αυτιά
να μην ακούσεις
τα σ' αγαπώ μου
όπως θα ήχουν
βαριά

οι τραχειοστομίες μου θυμίζουν εσένα

και τώρα σπουδάζεις μικρούλι

τώρα φυτεύεις δέντρα

τώρα καπνίζεις λίγο και πίνεις πολύ

τώρα μακραίνεις τα μαλλιά σου

τώρα δε θες να πίνουμε καφέ μαζί ούτε να διαβάζουμε βιβλία

τώρα μου προσφέρεις τα καρέλια σου

τώρα η μπλούζα του δεινόσαυρου σου χαλάει

τώρα πας Ελλάδα για τρεις μέρες

τώρα δε μιλάς για συναισθήματα ούτε θες να ξέρεις γι αυτά

τώρα γράφεις στο μόλεσκιν

τώρα κοιμάσαι σε λάθος μεριά

τώρα

τότε

πάντα

ποδήλατο

Ποιο κίτρινο ποδήλατο
ποιο πράσινο
θα περιμένω
αν δεν περιμένω το δικό σου;

Ποια κόκκινη ζωή
ποια χρωματιστή
θα περιμένω
αν δεν περιμένω τη ζωή σου;

Ποιο κόκκινο φιλί
ποιο βαθύ (κόκκινο)
θα περιμένω
αν δεν περιμένω το φιλί σου;

Ποιο σκούρο μπλε μαζί
ποιο θαλασσί
θα περιμένω
αν δεν περιμένω το μαζί σου;

Ποιο καφέ
αν καφέ δεν περιμένω να νιώσω το κορμί σου
επάνω στο δικό μου κορμί;

quarter life crisis

Ζωή·
τι είναι ζωή και τι μη;
και γιατί ονομάζετε τη μη-ζωή
θάνατο, άνθρωποι;

Υπάρχοι λίγοι
ίσως μετρημένοι
στα δάχτυλα ενός χεριού
οι οποίοι τη μη-ζωή ονομάζουν
προσμονή.

Εγώ λοιπόν δεν είναι ότι δε ζω
εγώ δεν πεθαίνω
εγώ προσμένω
εκείνη τη ζωή που ονειρεύτηκα
μαζί σου

Μαζί σου
μαζί
σου.

fix

εσύ
δεν έρχεσαι ποτέ καλοκαίρι
και ποτέ στη σωστή πόλη

με συναντάς σε λάθος μέρη
και μου σκας εκείνο το όμορφο χαμόγελο
κι ύστερα εκείνο το θέλω-να-σε-φιλήσω βλέμμα

κι εγώ χώνομαι στο δερμάτινο μπουφάν σου
περιμένοντας να πεις κάτι τόσο τρελό
όπως "αύριο θα φύγουμε μαζί"

αντί γι'αυτό με πας για παγωτό
και περπατάμε στα στενά που αγαπώ και μισείς
γιατί η Αθήνα έχει καλύτερα
και μιλάμε για τότε που όλα ήταν μπορντώ μεταξύ μας και μου άφηνες σημάδια στο λαιμό και για τις ταινίες που ποτέ δεν είδαμε

εζα

μικρή
τα πήγαινα χάλια με τις μετοχές

έγραφα
πρηζμένη
τσαντιζμένη
γελαζμένη
μεταχειριζμένη

καθώς αυτό άκουγα

η δασκάλα επέμενε να εξηγεί
πως άδοξα ακούγεται ζήτα το σίγμα πριν το μι
αλλά δεν πρέπει να με ξεγελά
ούτε να αποτυπώνεται έτσι γραπτά
τα λάθος σύμφωνα

εμένα όμως με πρόδιδε εξ αρχής εκείνη η αγάπη για το ζήτα
το αργότερα ζήτα σου