Νουμερο πεντε | Δίχως τόνο

Είμαι στο σπίτι σου
Όχι σε αυτό που μεγάλωσες,
Ούτε σε αυτό που ζούσες σπουδάζοντας,
αλλά στο τωρινό σου σπίτι,
σε αυτό που ζεις δουλεύοντας
με μια συγκάτοικο ξένη και αρκετά απόξενη
τόσο, όσο

κι εσύ έχεις σίγουρα πιο μακριά μαλλιά
 από εκείνο το καρέ της Φολεγάνδρου
κι εγώ έχω σίγουρα πιο κοντές μπλούκλες
κι ας όλοι μας προτρέπουν να είμαστε το αντίθετο

κι εσύ είσαι σίγουρα πιο κίτρινη
κι εγώ πιο ροζ
και ποιος το φανταζόταν;

μα διαφωνούμε το ίδιο

κι ας βλέπουμε σειρές πια στο κινητό μου
κι όχι στον πολυαγαπημενό σου υπολογιστή

κι ας είμαστε χώρια, κι όμως μαζί

εσύ πάντα θα είσαι ριγέ
και εγώ πάντα θα προσπαθώ να μάθω περισσότερα για το μαύρο τετράδιο

ένα σάουντρακ στο ριπίτ
το ροχαλητό σου
      κι ενα καπς λοκ
μπλοκ

μόνη μου μαζί σου

ένα
κανένα μίσος
κανένα χάος

όλα τα λάθη μου
δημιουργία σου

μίλησες πριν στο ζητήσω
και έπαυσες πριν προλάβω να σε πείσω
πως ναι, η γη γυρίζει
και ναι, είναι στρογγυλή
-απ´ ό,τι λένε-
αλλά εγώ κι εσύ
τη βιώνουμε επίπεδη

όσο για τη βαρύτητα
αγκάλησε την σαν τη δεις
γιατί είναι αυτή
που στέλνει
τα προβλήματά μας στον πάτο
και τις χαρές μας βγάζει στον αφρό
γιατί το γέλιο σου είν´ ελαφρύ
είναι αβρό

με λίγα λόγια
ό,τι κι αν πω
είναι χαζό
κι ό,τι ξεστομίζεις
είναι πιο κομφορμιστικό
κι από μπάτσο στο μετρό
να επιβεβαιώνει όυι χτύπησες εισιτήριο