IMIL

ανάμεσα στα δίπολά σου
κλίνω πάντα στο χάος

κι οι αναπτήρες δεν ανάβουν
τις κακοστριμένες τράκες μου
στις παμπ
βρωμερά υποσυνείδητα
γίναμε ο καπνός που βγαίνει απ' τα χείλη μας
κι η γεύση μας μοιάζει με νερομένη kronenbourg
1664

κύλησα στο ποτήρι σου
έφτυσες πετώντας το εναπομείναν αλκοόλ

πιο πολύ φοβάμαι αυτό που θα γίνω αύριο
γιαυτό δε θα ξυπνήσω πριν την Πέμπτη
θα λυτρωθώ ιδρώνοντας στο χειμωνιάτικο πάπλωμα
μα ο ιδρώτας σου είναι πάντα πιο αλμυρός
πιο γλυκός
πιο τοξικός

συνόδευσε τη ζέστη του καλοκαιριού μου
μπες στη γύμνια του κορμιού μου
αφού φοβάσαι να δεις τη γύμνια του μυαλού μου
Αλίσια

κλείσε το στόμα
μπέσος παρά τι
τι;
έχω μια πληγή ανοιχτή
οινόπνευμα ρίξε και μύρισε τη σιωπή
καθώς δαγκώνω τα χείλη μου για να μην ουρλιάξω

ήθελα να φτάσω εκεί που δεν υπάρχει λογική
μα αν δεν το ζήσουμε μαζί
όλη η μαγεία θα χαθεί στην αφήγηση

selæ

ποτέ δική
ποτέ μισή

πάντα αλλονών
πάντα μισή μισών

κάποιες φορές μαζί
καμιά φορά ολόκληρη