since yesterday

πάρε αυτό. καθάρισε το άλλο.
γδύσου. πλύσου.
φτύσε. μην πεις μαλακία.

Μέτρα μέρες να μετρήσω χρόνια
που άντεξες και που θ' άντεχα, αντίστοιχα.

Όταν η δική σου καρδιά πληγωθεί δε δίνει δεύτερες ευκαιρίες.
Όταν η δική μου πατηθεί, σηκώνεται για να φιλήσει τα πόδια που το έκαναν.

Σε κατώφλια σέρνομαι και μπαλκόνια κοιτάζω
μήπως ξαφνικά βρεθώ μέσα με τον ειλικρινή και γυμνό τρόπο που υπήρχα παλιά.

Αλλά να λες τέλος για εκατοστή φορά δε βοηθάει.
Το κατάλαβα!
Απλά είναι άτυχη σύμπτωση τα λόγια σου και η ζωή μου μετά απ' αυτά.

Την επόμενη φορά θα στείλω μηνύματα καπνού
να 'χεις πολλές δικαολογίες γιατί δεν απάντησες.

Everything has changed

Θέλω απλά να σε γνωρίσω
καλύτερα
βαθύτερα.
Γι' αυτό χρειάζομαι χρόνο
κι άλλο
και λίγο ακόμα.

Αν έχεις φυσικά
και αν
διατίθεσαι να μου τον διαθέσεις.
Γιατί εγώ έχω πολύ
πάνω κάτω
χοντρικά
όλη μου τη ζωή.

Όμως τελευταία δε μιλάς
δεν κοιτάς
δεν ακούς
δεν απαντάς
-το κυριότερο.

Έτσι παγώνω στο χωροχρόνο
όπως πάγωσε η καρδιά σου μες στο στήθος σου
μες στο κατακαλόκαιρο.

Η φάση είναι

Τίποτα δεν είναι ίδιο χωρίς εσένα.

Κοιμάμαι σε ένα ανοιγμένο καναπέ που 'χει στη μέση ένα εμπόδιο
διαχωριστικού τύπου
κι όταν πριν ένα χρόνο θα υπερπηδούσα τη δυσκολία για να κουλουριαστώ στη δικιά σου μεριά στριμώχνοντας σε στον τοίχο
τώρα όχι απλά αρκούμαι αλλά φοβάμαι
να πάω λίγο πιο πέρα μην έρθει το φάντασμά σου να μ' αγκαλιάσει και χαμογελάσω στον ύπνο μου.

Στο ξύπνιο μου δε, περπατάω σε δρόμους που εσύ χοροπηδούσες
και κοιτάω μέρη που έζησες
μήπως αναβιώνοντας τις αναμνήσεις σκοτώσω
το χρόνο που περνάμε χωριστά
ο οποίος κυλά αφόρητα αργά και με ρημάζει.

Οι πίτσες δε με χορταίνουν κι οι καφέδες δε με ξυπνούν.

Κι αν ήξερες πόσο μου λείπεις πάλι δε θα ΄σουν εδώ
γιατί ζούμε την εποχή που εγώ προσπαθώ
μάταια.
Τα βλέμματά σου λένε όσα εσύ ξεχνάς.
Κι η πλάτη σου τα βράδια στο κρεβάτι μαρτυρά πως μάλλον το μαζί είναι πιο μακριά απ΄την επόμενη γωνία.