Είναι περίεργο να περιμένω να έρθουν τα Χριστούγεννα απλά για να σε δω.
Εσένα που ποτέ δεν ερωτεύτηκα,
που φίλησα χωρίς λόγο,
που κράτησα απ' το χέρι χωρίς να σφίγγεται η καρδιά μου.
Εσένα που όλα τα έψιλον σου μιλούν
κι ύστερα, σαν καλοί τελάληδες, στους δρόμους γυρνούν και τραγουδούν τις ιστορίες σου.
Εσένα, αγάπη και έρωτα,
θυμέ και μίσος,
αποδοχή κι απάρνηση.
Εσένα, μαύρα μάτια φιλολογικά
και καστανές κουμπότρυπες στην κυριολεξία.
Εσένα, ανορεξική απόχρωση του δυναμό της ύπαρξής μου.
Είναι περίεργο να περιμένω δέκα μέρες αντάμωσης
για να γεφυρώσω δέκα χρόνια χωρισμού.
Εσένα που ποτέ δεν ερωτεύτηκα,
που φίλησα χωρίς λόγο,
που κράτησα απ' το χέρι χωρίς να σφίγγεται η καρδιά μου.
Εσένα που όλα τα έψιλον σου μιλούν
κι ύστερα, σαν καλοί τελάληδες, στους δρόμους γυρνούν και τραγουδούν τις ιστορίες σου.
Εσένα, αγάπη και έρωτα,
θυμέ και μίσος,
αποδοχή κι απάρνηση.
Εσένα, μαύρα μάτια φιλολογικά
και καστανές κουμπότρυπες στην κυριολεξία.
Εσένα, ανορεξική απόχρωση του δυναμό της ύπαρξής μου.
Είναι περίεργο να περιμένω δέκα μέρες αντάμωσης
για να γεφυρώσω δέκα χρόνια χωρισμού.