κείμενο;

Γνώρισα ένα αγόρι με κόκκινα μαλλιά,
ή πορτοκαλί στο κατάλληλο φως
του ήλιου πάντα.
Μου θύμισε τρεις υπέροχους ανθρώπους
κι άλλον ένα,
που αρέσκεται να μου λέει γελώντας
πως είναι εξωγήινος
από άλλη γη.
Θεέ μου, ειρωνεία!

Άνθρωπος νούμερο ένα
και πάντοτε ένα.
Για να δηλώνει την υπεροχή του.
Να τον βλέπω να χαίρομαι.
Να 'χει μαζέψει όλα τα χρώματα του ουρανό σε ένα σώμα.
Να 'χει κατοχυρώσει τη θέση του σε κάθε υπόσταση του είναι μου.
Το όνομά του γραμμένο αριστερόγραφα και διακριτικά
στις γωνίες όλων των σελίδων που θα γράψω ποτέ.

Άνθρωπος νούμερο δύο
όμως, μ' αυτόν εδώ δεν έχουν σημασία οι αριθμοί.
Είναι τα τα χέρια του που μ' αγγίζουν
έτσι που να μη ξεχάσω τίποτα απ' τα λόγια που ανταλλάζουμε χρόνια.
Γιατί όταν ένας απ' τους δυο μας πεθάνει πρώτος,
ο άλλος θα σωπάσει.

Άνθρωπος νούμερο τρία.
Καμία τρελή κατάκτηση.
Όμορφος άνθρωπος.
Θα 'θελα τα παιδιά μου να 'χουν κάτι απ' τη χάρη του,
τη σπίθα στο βλέμμα του,
τη λευκάδα στο χαμόγελο του,
τη λυρικότητα της όλης φύσης του.
Όχι δικός από πάνω μέχρι κάτω,
μα ερωτεύσιμος από έξω μέχρι πολύ βαθιά μέσα.

Εξωγήινος νούμερο 6111993.
Για αυτόν δε ξέρω τι να πω.
Μια ζωή με μπερδεύει.
Δε ξέρει τη γλώσσα ισχυρίζεται κι όλο μου ζητάει χρόνο
να σκεφτεί κι ύστερα, ίσως μιλήσει.
Μου φέρνει κάτι περίεργα μπισκότα
μυστική συνταγής της μητέρας του.
Αν και δεν αποκαλούν έτσι το γονέα θηλυκού φύλου
στα μέρη απ' όπου έρχεται.


Έχω μπλεχτεί σε περίεργες σχέσεις,
ανθρώπινες και μη.
Κι αυτό το αγόρι με τα κόκκινα μαλλιά
δεν υπάρχει σε καμία απ' αυτές.

χάος και αγάπη / αναρχία και έρωτας

Έμαθα 14 γλώσσες.
Ξέρω να συνεννοούμε και σε άλλες 7, αλλά μόνο τα βασικά· μη φανταστείς.
Άνοιξα 290.308 λεξικά,
εκ των οποίων μόνο τα 60.114 ήταν κατανοητά.

Μα ακόμα να βρω τις λέξεις που χρειάζομαι για να σου πω
με περίτεχνο λόγο
ή απλά λόγια
την αντίφαση που υπάρχει μέσα μου.

Η αριστερή κοιλία μου υπολειτουργεί
κι η αορτή, με κάτι κλάδους που δε ξέρω τα ονόματά τους,
στέλνει μη οξυγονωμένο αίμα στον εγκέφαλο.

Έτσι, πώς να σκεφτώ λογικά;

Σε μισώ;
Σ' αγαπώ;
Σε θέλω;
Σε αποστρέφομαι;

Όλα διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας είναι τελικά.

Βρες μου μια παρέμβαση
για να συνέλθω
απ' την ασφυκτική υποξία μου.

I swore to no compromise

 όλα θυμίζουν εσένα
τα όμορφα γράμματα
τα καλοκαιρινά βραχιόλια
ο περίεργος καπνός του τσιγάρου
τα επιδόρπια μετά το φαγητό
το πανκ
οι καινοτόμες προσπάθειες
τα γκρι μας δάκρυα και τα λευκά

όλα αρχίζουν από έψιλον κι όλα τελειώνουν σε άλφα
κι όλα είναι ήρεμα κι όλα είναι οικεία

γιατί τη μαγεία του να καθόμαστε στο μπαλκόνι και να μην περιμένουμε τίποτα
-εκτός από μια φίλη μου-
δε θα την άλλαξα με όλες τις παραγεμισμένες στιγμές του κόσμου

οι δικές μας στιγμές γεμίζουν με τα χρόνια
μόνες τους
γεμίζουν χρώματα