Too Close

Θα εκραγώ.
Μια μέρα να το ξέρεις,
θα ακούσεις τη φωνή μου για τελευταία φορά.
Μα θα ξεχάσω να πω αντίο.

Είναι πολλοί πια.
Με κοιτούν στα μάτια για να αισθανθώ άσχημα
και τα καταφέρνουν.

Παράταιρη η αγάπη;
Από πότε;

Σε κάποιους το ξεφούρνισα,
άλλοι απλά παρατηρούν και καταλαβαίνουν.
Δεν το 'χα και κρυφό τελευταία βέβαια.

Τόσοι πολλοί που ασφυκτιώ όταν δίπλα μου ανασαίνουν.
Εισπνέουν ερειστικά το οξυγόνο μου
και εκπνέουν μίσος και ζήλεια,
κακία και θυμό.

Φοβάμαι.
Μόνη μου μαζί τους μη μ' αφήσεις.
Ό,τι κι αν σου πουν.
Πριν τους πιστέψεις, ρώτα με.

στεφανία ?

Έχω μια φίλη
που έχει ένα φίλο
που είχε ακούσει μια ιστορία.

Δυστυχώς ήταν για μένα
και δυστυχώς η αλήθεια της ήταν αλλοιωμένη.

Αλλά αυτό την έκανε ενδιαφέρουσα.
Αλλά έτσι έμενα γυμνή.

Και σώπασα να την ακούσω.
Και δεν αποκάλυψα ότι ξέρω τον πρωταγωνιστή.

shitty people.

Καθώς με ξύπνησαν,
άνοιξα τα μάτια και χαιρέτησα με χαμόγελο
αυτό το κόσμο που βυθίστηκε στη ματαιοδοξία.
Αγκάλιασα, όπως το απροστάτευτο βρέφος τη μάνα του,
αυτή τη σάπια κοινωνία
κι εκείνη με παραπέταξε για να κρατήσει άλλα παιδιά στα στήθια της.

Παραγκωνισμένη κοιτώ τ' άνθη μου να μαραίζονται.
Κλείνομαι σπίτι πριν τα μεσάνυχτα.
Διαβάζω για ένα αύριο που ίσως αργήσει παραπάνω από είκοσι τέσσερις ώρες αλλά ανταμείβει τους άξιους λέει,
αν προλάβεις ανατέλλοντα ήλιο τη μέρα αυτού.