Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Ωραίοι απλώνονται της Γαλλίας οι αγροί.

Με το φοβερό γραντζούνισμα καμιάς κιθάρας
δε μπορώ να εκστασιαστώ πολύ ποτέ.

Στα τοπία που οι καμηλοπαρδάλεις καλπάζουν σαν το μίσος
δε μπορώ να νιώσω πολύ μόνος ποτέ.

Στα μπαρ που θεατρίνοι μπαρμεν σερβίζουν δηλητηριώδες γέλιο
δε μπορώ να μεθύσω πολύ ποτέ.

Στους πρόποδες βουνών που οι αυτοκτονίες κυλούν μες στα ποτάμια
χαμογελώ καλύτερα κι από τη Μόνα Λίζα.

Εκστατικός, μόνος, μεθυσμένος, με θλίψης χαμόγελο
σ' αγαπώ.


Charles Bukowski.