. . . . what can I do to be with you . . . .

Κοιτώντας πίσω βλέπω το χθες σαν να 'ταν σήμερα
και τις φωτογραφίες σαν εικόνες που πριν λίγο πάρθηκαν
σε ένα στενό ερειπωμένο
που εσύ κι εγώ του δίνουμε ζωή
καθώς η ανάσα μας γεμίζει το κενό του
Αισθάνομαι την αφή
που ανέκαθεν γνώριζα
λες κι ήσουνα δικός μου σύντροφος σ' άλλη ζωή
Κι έπειτα είναι η φωνή
εκείνη που με παρασύρει και με παροτρύνει
δίνοντας μου αφορμή για όνειρα

Θα 'ρθω θα δεις
Εσύ μου έμαθες να κυνηγώ και τώρα πίσω δε μένω
ποτέ

*Σου χρωστάω πολλά η αλήθεια είναι

  σου χρωστάω εμένα

Γύρνα πίσω.

Πάλι έφυγες

σε πήρε το πλήθος μακριά μου

κι οι υποχρεώσεις

όπως συνηθίζεις να μου λες

παραμύθια

Βρίσκεις όμως τρόπους να συναντάς το βλέμμα μου

από συνήθεια ίσως

και δε χάνεις τη ζεστασιά σου

ποτέ

γιατί ξέρεις πως τότε θα χαθούμε κι εμείς

εμείς

δεν είναι όμορφη λέξη αλήθεια;

Θαρρώ πως μου την έμαθες εσύ

Άγγιξα τα χείλη σου μια νύχτα

κι εσύ συλλάβισες αργά

αργά για να καταλάβω

Μας πήρε ώρες αλλά τελικά έμαθα

Την επομένη

το ξημέρωμα

ήρθα και πρόφερα στ' αυτί σου

" ουρανός "

κι υστέρα σου έδειξα το απέραντο γαλάζιο

Θυμάσαι τι μου είπες;

" Είναι δικός μας. "

*Σ' αγαπώ μέχρι τον ουρανό και πάλι πίσω

"Θέλω να λάμπω..να λάμπω περισσότερο απ' όλους.."

Έτσι φωνάζεις συνεχώς