Μην κλαις

Βάδιζα νύχτα
 ανάμεσα σε πέτρες και κοχύλια
Τα κύματα συντρόφευαν τη σκέψη μου
 και το κορμί μου οι ελιγμοί του αέρα
Από παντού ανάβλυζε το άρωμα της άλμης,
 η άμμος σκορπιζότανε τριγύρω
 χρυσή σκόνη
Μέσα στο μπλε
 ατροφούσαν τ' άλλα χρώματα
Εγώ παρέα με τ' όνειρο
 μοχθούσα για να πιω
 κάθε σταγόνα-εικόνα
 απ' το όμορφο ακρογυάλι
Κανείς να ανταγωνιστώ
Μονάχη ερωτευόμουνα
 το χάρτινο ουρανό
Κι αυτή τη θάλασσα
 που μυστικά μου μαρτυρούσε
 του κόσμου ολόκληρου
Για ναυτικούς μ' ηλιοκαμένα πρόσωπα
 για εραστές με μέγα πάθος
 για σένα που περνάς παραμιλώντας
 τα λόγια των τρελών....