μόνη μου μαζί σου

ένα
κανένα μίσος
κανένα χάος

όλα τα λάθη μου
δημιουργία σου

μίλησες πριν στο ζητήσω
και έπαυσες πριν προλάβω να σε πείσω
πως ναι, η γη γυρίζει
και ναι, είναι στρογγυλή
-απ´ ό,τι λένε-
αλλά εγώ κι εσύ
τη βιώνουμε επίπεδη

όσο για τη βαρύτητα
αγκάλησε την σαν τη δεις
γιατί είναι αυτή
που στέλνει
τα προβλήματά μας στον πάτο
και τις χαρές μας βγάζει στον αφρό
γιατί το γέλιο σου είν´ ελαφρύ
είναι αβρό

με λίγα λόγια
ό,τι κι αν πω
είναι χαζό
κι ό,τι ξεστομίζεις
είναι πιο κομφορμιστικό
κι από μπάτσο στο μετρό
να επιβεβαιώνει όυι χτύπησες εισιτήριο