Πάλι έφυγες
σε πήρε το πλήθος μακριά μου
κι οι υποχρεώσεις
όπως συνηθίζεις να μου λες
παραμύθια
Βρίσκεις όμως τρόπους να συναντάς το βλέμμα μου
από συνήθεια ίσως
και δε χάνεις τη ζεστασιά σου
ποτέ
γιατί ξέρεις πως τότε θα χαθούμε κι εμείς
εμείς
δεν είναι όμορφη λέξη αλήθεια;
Θαρρώ πως μου την έμαθες εσύ
Άγγιξα τα χείλη σου μια νύχτα
κι εσύ συλλάβισες αργά
αργά για να καταλάβω
Μας πήρε ώρες αλλά τελικά έμαθα
Την επομένη
το ξημέρωμα
ήρθα και πρόφερα στ' αυτί σου
" ουρανός "
κι υστέρα σου έδειξα το απέραντο γαλάζιο
Θυμάσαι τι μου είπες;
" Είναι δικός μας. "
*Σ' αγαπώ μέχρι τον ουρανό και πάλι πίσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου