Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

when harry met sally

χωρίσαμε το κρεβάτι στη μέση
στα δεξιά εγώ
στα αριστερά κενό

γυρνάω εύκολα ζερβά
πλακώνω το κακό μου χέρι
και με το καλό
αγκαλιάζω την ιδέα σου

ακόμα φοβάμαι
μην κουνηθώ πολύ
μην περάσουν τα πόδια μου
τη διαχωριστική γραμμή
και σε ξυπνήσω

ελέγχω την αναπνοή μου
αυστηρά μικρές εκπνοές με σουρωμένα χείλη
γιατί ενίοτε αναπνέω βαριά
πολύ βαριά
όταν είσαι δίπλα μου

και μιλώντας για όρια
εμείς δεν είχαμε ποτέ
γιαυτό μάλλον
τα χάσαμε όλα

Κυριακή 29 Απριλίου 2018

ολυζήλεια

γυρνάς και γελάς σε μία φάτσα τρύπια
piercings σε μέρη αντιαισθητικά
κοντά μαλλιά και ασχήμια
κι ύστερα ανοίγει το στόμα
αντικρύζεις κίτρινα δόντια,
ακούς φωνή βαριά απ'τα τσιγάρα

εσύ αυτό το έκτρωμα φιλάς τα βράδια
κοιμάσαι άγαρμπα δίπλα του,
το θαυμάζεις τυφλά,
τρίβεις τα σακατεμένα του πόδια

κι εγώ περιμένω να δω φως στο παράθυρο
χωρίς λόγο

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

Nat

θα σε φωνάζω Ναταλί
και θα μου λες ότι οι Τετάρτες είναι δικές μας

κι επειδή η μαμά σου ήταν νοσηλεύτρια
αγαπάς το επάγγελμά μου και ξεχνάς τους δικούς σου αλγορίθμους


κι οι κόρες σου ήταν διεσταλμένες όλο το βράδυ

Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

toryl

δάχτυλα
πάνω στο σώμα μου
εξερευνούν
γωνίες, ευθείες και καμπύλες

δάχτυλα ξένα
την πρώτη φορά
τι τα κρατά απ' το να γίνουν γνωστά άραγε;
μια δεύτερη συνάντηση

ένα ορθογώνιο παράθυρο κοιτώ
μα κανείς δε βγαίνει
σημείο ζωής κανένα
πέρα από κάτι πράσινες κουρτίνες που ανοιγοκλείνουν άτακτα

τότε είχα γιορτή
τώρα γενέθλια

θα δείξει

Πέμπτη 5 Απριλίου 2018

But your love is my favourite song

ανοιχτές πληγές
και ο φαρμακοποιός
αντί για ιώδιο
σου δίνει απροκάλυπτα
αλάτι

πλασσάρει δύο μαλακίες
ένα· είναι πολωνικό
δύο· είναι ορυκτό

κι εσύ το αγοράζεις
λέγοντας δέκα φορές ευχαριστώ

σπίτι
χαρούμενος
βάζεις ο ίδιος
αλάτι στις πληγές σου
κι όσο βογγάς
τόσο σκέφτεσαι πόσο έξυπνη αγορά
και πως μάλλον
σύντομα
ούτε οι ουλές δε θα φαίνονται

ποιες ουλές;
στους πεθαμένους
μόνο τα κόκκαλα μένουν στην κάσσα
κι αυτά πάνε άκλαφτα
σε ανθρώπους σαν
κι εμάς

Τρίτη 3 Απριλίου 2018

heartbroken

δε θέλω τίποτα
από σένα

Κάθε ποίηση
γείωσες πεζά
κάθε έμπνευση
σκότωσες αμίληκτα

Τώρα θέλω να βγω
πέρα από αυτή τη γη
θα ερωτευτώ
κάτι απλό
αυτή τη φορά
δε θα μπερδέψω το μυαλό μου
οι ευθείες θα είναι ευθείες
και θα αποφεύγω κάθε στροφή
αφού δε ξέρω τι υπάρχει
πέρα από αυτή

Κι εσύ θα μείνεις στεγνή
ίσως ανέραστη,
κρεμαστείς απ'το ταβάνι
για να ψυχαγωγήσεις τον εαυτό σου

κι εγώ θα γελάω
κι εκείνοι θα γελούν
που άφησες τα νόστιμα φαγητά
και τα καμμένα
να φύγουν
ανορεξικές αξίες που δε θα καταλάβω ποτέ

Εικοσιπέντε κι ακόμα ρηχή
εικοσιπέντε κι ακόμα φοβάσαι την αλήθεια
εικοσιπέντε κι ακόμα ονομάζεις τα ψέματά σου αλήθεια.

Είτε την πεις Μαρίνα, είτε Ρεμπέκα, είτε Τζιλ,
είτε τρομάξεις, είτε κλάψεις
είναι η σιωπή σου που προδίδει την ασχήμια σου.