πίσω θρανία

ήρθες και μύρισε χειμώνας απ' την αρχή
χωρίς συντριπτική μελαγχολία
αλλά με βρεγμένο χώμα και συμφορημένες μύτες
με αποτυχημένα μπουφάν και ζεστό καφέ με μπόλικη ζάχαρη

περπατήσαμε στα βουβά γιατί ήταν κι άλλοι μαζί μας
δε σου απηύθυνα το λόγο όμως στο άκουσμα του art director γέλασες με τη ψυχή σου
μ' αυτό το γέλιο που λες από λεπτό σε λεπτό πεθαίνει από ασφυξία

κοιμήθηκες με τα ρούχα μου ενώ εγώ έβγαλα τα δικά μου μήπως φωτογραφηθώ γυμνή στη μπανιέρα
δεν πήγαινα με το φόντο κι η φάση ακυρώθηκε

φέτος θα μάζευες μύρτιλλα στη Γαλλία αλλά λόγω έλλειψης ανάλογης διάθεσης, αποφάσισες να κατασκηνώσεις στη Νέα Μάρκη φέροντας ευθύνη για παιδιά που δεν είναι δικά σου και σπάζοντας το καλοκαίρι σου στα δυο

//

αυτό που θέλω να πω είναι πως όλα είναι κόκκινα όταν έρχεσαι
οι ασυναρτησίες μου χτυπούν μετωπικά στον τοίχο
κι η σιωπή μου επιτέλους έχει νόημα