Τρίτη 17 Μαΐου 2016

408 ημέρες

5 χρόνια καταχωρώ ψυχαναγκαστικά μουσική στον υπολογιστή
Ταξινομώ με βάση το όνομα, το είδος, το έτος, τη βαρεμάρα.
Μα οι ομορφότερες μελωδίες ήρθαν από μια κιθάρα ακουστική
που έδινε πριβέ συναυλίες σε ένα μικρό δυάρι
κι ο αοιδός είχε στόμα μικρό σα δαχτυλίδι
και ένα ζευγάρι γυαλιά μπροστά από τα μάτια να βλέπει ίσα ίσα το μονατομικό κοινό του.

Ακόμα περισσότερα χρόνια αρχειοθετώ φωτογραφίες σε φακέλους
ανάλογα τα άτομα, την τοποθεσία ή την ημερομηνία.
Μα οι εκπληκτικότερες είναι αποθηκευμένες στο κεφάλι μου
και κανένα χαρτί δεν θα τις αποτυπώσει ποτέ.
Ίσως αν μάθω κάποτε να ζωγραφίζω, πάρουν δύο μάτια καστανά υπόσταση με λάδι σε καμβά.

Από παιδί, ψάχνω τα λόγια που θα πω όταν συναντηθώ στο δρόμο με κάποιον σαν εσένα.
Μα όταν σε είδα μέτρησα μέχρι το 3 κι ύστερα έκλαψα στην αγκαλιά σου.

408 ημέρες μετρήσαμε.
Δε ξέραμε άλλους αριθμούς ούτε εσύ, ούτε εγώ και σταματήσαμε πριν φτάσουμε στον προορισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: