Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

Η ζωή μας μαζί.

Μπήκες σπίτι μου μια Τρίτη πρωί για να ξεκινήσει η ζωή μου σωστά.
Η ζωή μου με τη Ζωή μου.
Με γερά θεμέλια έκτισες μια φιλία που κουράστηκε με τον εαυτό της και τον αναβάθμισε
στην πιο μεγαλειώδη αγάπη!

Κι έτσι εγώ κι εσύ βρεθήκαμε να κυλιόμαστε σε κρεβάτια,
να περπατάμε χέρι-χέρι, να κοιταζόμαστε για ώρες,
να πλένουμε τα δόντια μας μαζί και να κάνουμε μπάνιο στην ίδια ντουζιέρα
ώστε όταν τελειώνει το ζεστό νερό να αγκαλιαζόμαστε για να κρατηθούμε ζεστές.

Στον ύπνο, μεταμορφωνόμασταν σε ανθρώπινα κουτάλια
και εφαπτόμασταν τόσο υπέροχα που δεν ήθελε πολύ να καταλάβουμε
πώς είμαστε δύο συμπληρωματικά μισά
που επιτέλους βρήκαν το ένα το άλλο και θα μπορούσαν πια να είναι ευτυχισμένα·
για πάντα!

Όμως, μεσολάβησαν τσακωμοί, χωρισμοί, αποστάσεις, αρνήσεις,
χιλιομετανιωμένα ξένα φιλιά και άλλα που μεθυσμένα προσπαθήθηκαν αλλά ευτυχώς τελικά δε δόθηκαν.
Κι έτσι, δεν καταφέραμε να συμμαζέψουμε το χάος αρκετά καλά
κι αυτό μας κάλυψε.

Μα στο λέω και το εννοώ·
Τίποτα δεν τελείωσε μεταξύ μας αφού δεν γίνεται ποτέ να τελειώσει το άπειρο.
Τόση ακριβώς είναι η αγάπη μου για σένα.
Κι αν ποτέ το  αμφισβητήσεις και ξεκινήσεις να μετράς,
θα χαθείς
και ζαλισμένη απ’ τους αριθμούς, θα βρεθείς στην αγκαλιά μου.

Τότε θα αρχίσει η παγωμένη καρδιά μου να χτυπά ξανά.
Γιατί αποκολλήθηκε από τη δική σου άδοξα κι αρνήθηκε πεισματικά να τροφοδοτεί το σάπιο μου κορμί
αν δεν ήταν να τ’ αγγίζεις τα βράδια εσύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: