She hitchcock.

Αποζητώ αδέρφια.
Παντού.
Κι έχω δυο μα μ' έχουν ξεχασμένη.
Τ' αγαπώ γιατί σε αντίθεση με μένα -το μεσαίο παιδί-
βγήκαν όμορφοι.
Η πρώτη μας είναι ψηλή, ξανθιά, με κάτι μάτια γαλάζιους ουρανούς.
Έξυπνη και καλή. Αφελής και παιδική.
Ο μικρός μας είναι, αν και μετρίου αναστήματος, γοητευτικός, με τα πιο ομοιογενή καστανά μάτια του κόσμου, που λες δε γίνεται, Θεέ μου, να 'ναι τόσο συνηθισμένα και τόσο υπέροχα.
Ήσυχος και μετρημένος. Γλυκός και ντροπαλός.
Ο Γιώργος κι η Μαρία.
Η Μαρία κι ο Γιώργος.
Τ' αδέρφια μου.

Εγώ μια μετάπτωση μεταξύ τους
να δημιουργώ γέφυρα ένωσης των δυο.
Της εξωτικής νεράιδας και του γήινου ιππότη.
Τα καμάρια των γονιών μας.

Τ' αδέρφια μου.
Που τ' αγαπώ και τα χάνω
γιατί διαφέρω.
Εμείς τα παιδιά σάντουιτς έχουμε δικά μας προβλήματα
προσαρμογής και επιβίωσης.
Και αποζητάμε αδέρφια στη θέση των ήδη υπάρχοντων.