Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

courage

Σε κοιτώ έτσι.
Σε κοιτώ.
Σε κοιτώ πάντα.

Σαν να μην υπάρχει κανείς άλλος στο δωμάτιο, στο μπαρ, στον κόσμο.
Μόνο έτσι μπορώ.
Έτσι κοιτούν οι ερωτευμένοι.
Την ώρα που πίνεις το ποτό σου και δαγκώνεις νευρικά το καλαμάκι,
δε προφταίνω να χορτάσω τη θέα σου.
Την αντικειμενική ομορφιά σου, ναι,
και την υποκειμενική, ίσως.

Μίλα εσύ γιατί μ' αρέσει να σ' ακούω και δε βαριέμαι.
Δε βγάζω νόημα απ' ό,τι λες κι ίσως αδιαφορώ για τα μισά,
μα πώς να μη χαμογελώ σε όλα;
Αρκεί που ακούω τη φωνή σου πηγαίνοντας σπίτι για να νιώθω ασφάλεια.

Κοίτα με.
Καθώς φεύγω.
Κοίτα με όσο πιο πειστικά μπορείς.

Ξέρω πως όσα νιώθω για σένα τώρα, δε σου φτάνει μια ζωή να τα αισθανθείς για οποιονδήποτε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: