Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

back to h-ing you


Δε θέλω ανθρώπους στη ζωή μου.
Τους μπερδεύω μ' αριθμούς και μπερδεύομαι.
Μετρώ ένα, δύο, τρεις·
βλέπω φίλους και συγγενείς.
Τέσσερις, πέντε, δεκαπέντε·
σε θεωρώ δικό μου, ξένε.

Στοιχειώδη μαθηματικά λάθη και ελοχεύουν προβλήματα χωρίς λύση.

Έτσι, συννεφιασμένες μέρες σαν αυτή,
που θα ορκιζόμουν ότι είναι Κυριακή αλλά όχι,
βρίσκομαι μόνη.
Στο μπαλκόνι, να μ' έχει πάρει αγκαλιά μια ζακέτα
και στη δίπλα καρέκλα, ένα μηδενικό·
εκ φύσεως τίποτα, εκ φύσεως δική μου αναπόσπαστη παρέα.
Εικονική όμως πιστή·
η πιο πιστή απ' όλες ίσως.
Αν εξαιρέσεις το μίσος
-που νιώθω για μένα κυρίως.

Δεν υπάρχουν σχόλια: